Wederom naar Kroatië. Ook weer via www.wishfulsailing.nl maar een andere boot dit keer. Marry vind het wel leuk om mij eens aan het werk te zien met twee stuurwielen dus vond zij het nodig een Benneteau Oceanis 40 genaamd Diva uit te zoeken.
De Diva
Carla en Ronald gaan weer samen met ons en we gaan weer voor drie weken. Meer details kunt u op onze website lezen.
http://sempremes.nl/nwart/2018/vakantie2018
Bert
Op vrijdag redelijk vroeg de haven in Sukosan binnen gekomen om niet in de rij te liggen wachten om de dieseltank weer vol te gooien. Gevolg was wel dat we om ongeveer 12:30 de haven van weer binnen kwamen en dat er op pier 3 van Kroki helemaal niemand stond om de lijnen op te vangen of de mooringlijn aan te geven. Geen punt we hadden ruimte dus rustig aan tegen de wind met de achterzijde schip naar de steiger, lijnen vastleggen en mooringlijn vastmaken. Dit was de eerste keer dat we het zonder hulp van de kant moesten doen en dat lukte dus prima.
Na enige tijd kwam het personeel van Kroki eens langs en de eerste monteur die ons 2 jaar geleden in Orebic had geholpen met de furlex van deze boot kwam even een praatje maken. Hij heeft ook geregeld dat de inspectie van het schip uren eerder heeft plaats gevonden dan van de overige schepen. Alleen de duiker nog even langs komen om onderzijde schip te bekijken en wij waren klaar.
Intussen de auto ingepakt zodat we na het bezoek van de duiker de papieren van de boot konden gaan inleveren en ergens wat konden gaan eten. Dat hebben we gedaan op de jachthaven. Niet erg succesvol dat experiment. Ten eerste verschrikkelijk druk want, op vrijdagmiddag moet bijna iedere huurder weer aanwezig zijn in de thuishaven en vele malen duurder dan even buiten de jachthaven. Kwaliteit was ook geen topklasse dus dat zullen we maar niet herhalen.
Op zaterdagochtend naar huis. Rustig aan want ook over de terugreis gingen we twee dagen. We zouden wel zien hoe ver we zouden komen en als we er dan zat van zijn dan zoeken we een hotelletje een stukje van de snelweg af. Hadden we het jaar ervoor ook gedaan en was uitstekend bevallen.
Duurde wel even dat we een hotelletje gevonden hadden. We kwamen terecht Eging am See waar we een gasthaus vonden met een leuk terrasje.
Leuk om te overnachten
Omdat ook de temperatuur goed meewerkte hebben we daar lekker even wat zitten drinken en later ook zitten eten. Gezellig zitten praten met een meneer die al 10 jaar gebruik maakte van dit gasthof. Hij komt uit de buurt van Nijmegen en heeft in Hongarije een fabriekje waar ze zijn designmeubelen handmatig maken. Vakwerk tegen een fractie van de prijs in Nederland zo vertelde hij. Hij rijdt dan heen met zijn designs en neemt de gefabriceerde meubelen op de terugweg mee. Dat doet hij ongeveer 1 keer in de drie weken samen met zijn hond.
Beierse landschap
De dag erop weer verder. Redelijke tijd weer thuis. Wat bagage uit de auto gezwierd de garage in en dan als laatste vakantiehandeling de poezen uit hun hotel halen.
Bert
Omdat we deze dag helemaal niet ver hoeven eerst rustig wakker worden, koffie drinken, dan eens uitgebreid douchen en ontbijten en dan de laatste boodschapjes doen en om 11:00 vertrokken uit de haven. Het echte vakantiegevoel. We hebben ons helemaal ingeleefd maar, helaas duurt het dit jaar helemaal veel te kort. Maar twee weken. Zo kort zijn we nog nooit op vakantie geweest.
Nog even een impressie van het haventje Veli Iz hier onder.
Uitgang van de haven
Pittoresk kerkje aan het water
We gaan hier vandaan naar een ons bekende goede ankerplek niet zo ver van de jachthaven waar we helaas morgen (het is nu donderdag) weer moeten zijn omdat de reis er dan al op zit. Veel te vroeg naar onze zin. We hadden nog tijden zo door kunnen gaan.
En dan zo zijn we dan weer na een paar uurtjes in de bekende baai. In de buurt alleen een boot met Oostenrijkse mannen. Gelukkig allen al iets ouder en dat geeft minder herrie uit ghettoblasters en dergelijke.
Uitgang van de baai.
Strandje bij het dorpje. Niet echt een wereldstad
De foto lijkt iets wazig maar. dat is hij niet echt. Klik er maar eens op dan zie je dat er wat veel waterdamp in de lucht zit.
Bert
Wie wil er nou niet dat uitzicht in de ochtend zoals hier onder? Weer lekker weer en rustig aan de koffie en het ontbijt. Het doel van de dag lag niet zo ver verwijderd dus haast maken hoeft niet. Om een uurtje of 10 anker op en omdat er te weinig wind stond veelal op de motor naar Veli Iz.
Uvale Przine
Daar aangekomen hadden we een prima plekje met uitzicht op en kraan bij een werfje. Uren kun je daar naar kijken naar de werkende mensen. Allemaal locals die even hun bootje in de kraan kwamen hangen voor knippen en scheren. Dat was bij sommigen ook wel dringend nodig. Daar hingen slierten met zeedieren aan van soms tegen de vijftig centimeter.
Ook boodschappen gedaan want het vlees was al even op en ook hadden we nog wat tekort aan andere zaken. Karretje mee dus en naar de winkel(tjes). Zeer klein dorpje dus de winkels navenant klein.
De boodschappendienst
Daarna nog even genoten van een drankje op een terrasje en in de avond gaan eten op onderstaande terras.
Terras Veli Iz
Het terras zag er niet alleen gezellig uit. Het was het ook en het eten voortreffelijk. We hadden natuurlijk door het bedorven vlees aan boord ons een paar dagen moeten behelpen dus met de trek zat het ook wel goed.
Bert
Op tijd op, nog even zwemmen, ontbijten en anker op. Tot ongeveer 10 uur nauwelijks wind en tot ongeveer 15:00 een beetje. Net genoeg om met een knoop of 3,5 a 4 door het water te gaan.
Heel rustig zijn we tussen een paar eilanden door gevaren. Op een zeker moment was Bert beneden toen hij ineens een gil van boven hoorde komen. Dolfijnen! Marry zat lekker te lezen boven en was geschrokken van een vreemd snuivend geluid. Toen ze opkeek zag ze vlak naast de boot nog net een dolfijn weer onderduiken. Ze had het geluid gehoord van het ademen van het dier. Gelijk de boot stil gelegd. We voeren op dat moment op de motor. Toen kijken of we nog meer waarnemingen zouden kunnen doen. Dat hebben we wel gedaan een aantal keren maar, helaas te ver weg en te kort om te fotograferen.. Na een kwartiertje onze weg weer vervolgd.
Kwamen onderweg nog een watersporter tegen met een iets ruimer budget. Wel een fantastische boot om te zien.
De Ocean Victory
Bij hun was de rubberboot vervangen door een helicopter. Ook wel handig al maakt het wel veel meer lawaai maar, ach de eigenaar zal zijn of haar boodschappen waarschijnlijk toch niet zelf doen.
Wij gingen wat minder snel maar hadden vast niet minder lol. Lekker doorgegaan tot 16:00 uur en toen weer het anker laten vallen. Slechts 1 boot in de buurt op ruime afstand zodat we weer in alle rust lagen.
Oostenrijkse buurman
Heerlijk die rust en dan de temperatuur precies hoog genoeg om af en toe te gaan zwemmen maar, niet zo bloedheet dat je wel moest gaan zwemmen. Dit vakantiegevoel mag van ons maanden blijven.
Bert
We lagen zo geweldig bij dat mooie strandje dat we lekker zijn blijven liggen. Beetje zwemmen, rubberboot te water en eens rondkijken daarmee. Ook een baai verderop waar meer schepen lagen even gekeken. Lagen wij toch mooier zo geheel alleen. Was alleen wat langer zoeken naar een goed plekje om het anker te laten vallen.
leeg strandje
Ook naar de kust gevaren. Strandje lag toch wat minder zand op dan op afstand leek. Wel helemaal voor onszelf om rustig te kunnen zitten. Zoals gezegd ook even een baaitje verderop gekeken. Daar was het wat drukker maar, ook niet overvol.
Baai met mooringboeien.
Later op de dag draaide de wind en nam in kracht flink toe. We kwamen daardoor net uit de luwte te liggen en wij zijn toen ook maar aan het eind van dezelfde baai gaan liggen ongeveer dezelfde plek als de bovenstaande foto is genomen vanuit de rubberboot.
Helaas viel het eten maken wat tegen. De koelkast had te lang uit gestaan door de te kleine accucapaciteit en ons vlees was bedorven. Nog wel geprobeerd om met dat vlees nog een krab te vangen maar, het stonk zo verschrikkelijk dat ook die het niet meer wilden.
Bert
Tijdens de nacht van zaterdag op zondag een flinke wind opgestoken. Volgens de weerberichten zou het 20 knopen gaan waaien. In de baai gaf de windmeter toch heel wat meer aan. Vooral op de plekken waar de heuvels wat lager waren en de wind als door een soort trekgat kwam. Daar liep de meter al snel door naar 30 knopen of meer. Dat was ook wat te veel voor de Kroatische vlag van de boot. Die verdween bij 1 van die windvlagen zodat we zonder vlag verder gingen. Gedurende de dag zou de wind af moeten nemen tot ongeveer 15 knopen dus prima om te varen en daarna een ankerplek op te zoeken.
Zeilend met 20 knopen wind.
Eerst wat afstand tot de kust genomen zodat de wind wat constanter werd in plaats van te variëren tussen 20 en ruim 30 knopen en daar de fok gedeeltelijk uitgerold. Tijdens het afstand nemen kwam de wind van achteren en de wind die opgevangen werd door de buiskap zorgde er al voor dat we ruim 5 knopen liepen. Toen de wind wat afgenomen was tot ongeveer 17 knopen het grootzeil er bij gezet en de fok geheel uitgerold. Met een mooie bakstag wind zo een paar uur verder gegaan tot we de plaats bereikten waar we wilden ankeren. Mooie zand grond om op te ankeren, diepte 9 meter en ongeveer 100 muter uit de kust. In de luwte van het eiland zodat we uit de golven lagen en ook beschermd tegen de wind die in de nacht zou krimpen naar noord en weer wat zou toenemen.
Barbeque Beach
Eindelijk een strandje gevonden waar het goed ankeren is en waar de barbeque op het zandstrandje geplaatst kan worden. Vorig jaar wilde Carla dit heel graag maar, toen vonden we er geen. We liggen hier weer geheel alleen. Er heeft nog wel een catamaran geprobeerd te ankeren maar, dat lukte niet en die is dus weer vertrokken naar een baaitje verderop waar ook mooring boeien liggen. We liggen nu aan de westzijde van Otok Silba.
Bert
Rustig zeilend zijn we aan de west kant van het eiland Losinj naar de ingang van de baai gegaan waaraan Mali Losinj ligt. Het plan is om twee nachten te blijven liggen om eens wat verder op het eiland rond te kijken. Het stadje zelf is leuk. Uiteraard wat toeristisch maar niet overdreven druk. Op de foto lijkt het niet al te heuvelachtig maar, bij het boodschappen doen voelden we onze kuitspieren toch wel zitten.
Nog lekker uit eten dachten we. Het eten in het restaurant zag er goed uit maar, zout als de middellandse zee zelf. Geheel niet onze smaak. Zonde! Het biertje er na smaakte gelukkig dan weer des te beter .
Centrum Stad
Om het eiland beter te kunnen bekijken hebben we besloten een scooter te huren. Dat was wel even wennen. Ten eerste was het lange geleden dat we nog eens op een brommer gezeten hadden en een scooter is dan nog net even anders. Onwennig en wat wiebelend zijn we op pad gegaan. Het went echter toch vrij vlot en al vrij snel gingen we met een gangetje van net even boven de 50 km per uur het eiland over. De eerste 2 kilometers tussen het drukker verkeer en vlak langs voetgangers die op straat liepen waren het meest eng. Daarna kwam er wat ruimte en dan gaat het makkelijker.
Op de scooter
Met een prima temperatuur om je met een scooter te verplaatsen zijn we naar het plaatsje Veli Losinje gegaan. Dat ligt op een aantal kilometers van Mali Losinje aan de oostkant van het eiland. We willen daar een instituut bezoeken die onderzoek doet naar het gedrag van dolfijnen en ook zeeschildpadden.
Dat bezoek viel ietwat tegen. We hadden gehoopt daar ook nog wat levende dieren te zien maar, die waren er niet. Wel een ruimte met zeer veel informatie over de dieren en waar je uiteraard sponsor kon worden om te helpen de diersoorten in stand te houden.
Wat we daar ook leerden was dat dolfijnen een enorme hekel hebben aan luide motorgeluiden. Dat gecombineerd met de aanwezigheid van veel, snel varende, Italiaanse motorjachten maakt dat we begrijpen dat als je in deze omgeving dolfijnen wilt zien dat je dan eigenlijk in een rustiger periode moet terugkomen.
Veli Losinj
Het haventje waar wij met een zeilboot niet in kunnen. Wel hebben we daar de scooter geparkeerd en zijn we rond gaan wandelen. Links op de foto de muur van het kerkje waar achter een mooi park ligt waar je uitkijkt over zee. Van de terrasjes hebben we uiteraard ook nog even genoten. Het terras op de voorgrond schonk een heerlijk kopje koffie (we moesten nog rijden) met daarbij een lekker broodje.
Het terrasje aan het haventje in Veli Losinj
Park bij Kerk
Na het bezoek aan het park weer op ons ijzeren ros gestapt en verder gekeken op het eiland. We zijn ook even wezen kijken bij het Privlaka kanaaltje dat bekend is van youtube vanwege de stroom die er kan staan.
Daar zou ik mij dus niet in wagen. Wellicht op een motorboot met heel pk’s maar niet zoals deze meneer. Toen wij er aankwamen was de brug niet open en veel stroom was er op dat moment ook niet.
Toen nog ontmoeting met wat loslopende locals. Zij keken al even schaapachtig als wij naar die andere diersoort.
Geiten langs ons pad.
Met de scooter boodschappen gedaan. Kan lekker veel in en hoef je zelf niet te sjouwen bij de hoge temperatuur van dat moment. In de avond nog een lekker rond gewandeld en gegeten en redelijk op tijd naar bed gegaan.
Bert
Vroeg wakker gemaakt worden door Marry om de laatste verse waren te gaan halen zoals brood, groente en vlees maar eerst uiteraard de koffie die ze al voor mij gezet had. Het zat niet erg mee. Vlees was er niet meer in de winkel, lekkere broodjes en stokbrood wel dus de dag zouden we wel doorkomen. Avondeten hadden we nog in de koelkast zitten. Een saus voor over de spaghetti.
Het waterladen was wel heel snel klaar. Binnen 3 minuten hadden we weer een volle tank. We konden dus niet meer dat een liter of 50 verbruikt hebben ander zou het met het tuinslangetje veel langer geduurd hebben voordat hij vol zou zitten.
Morgen zullen we toch weer in een jachthaven liggen en dan zien we wel weer verder.
Het wegvaren compleet zonder wind was ook een makkie en daarna koers gezet naar een eilandje ten zuidoosten van Losinj om morgen de laatste 15 Nm te kunnen doen.
Helemaal alleen lagen we daar weer voor wederom een onbewoond eiland. Voor anker gegaan zonder de hulp van Marry deze keer. Normaal gesproken sta ik achter het roer en laat zij op mijn teken het anker vallen maar, zij was binnen nog bezig en heb ik het eens alleen geprobeerd. Er was ook ruimte genoeg voor. We liggen ongeveer 150 meter uit de kant met 45 meter ankerketting in het water.
Marry nog geprobeerd om visjes te voeren zodat ik ze kon fotograferen maar, dat lukte voor geen millimeter. Die krijg je niet op een foto. Veel te snel zijn die beestjes. Moet ook wel want als de meeuwen ze in de gaten krijgen dan vallen die gelijk op de visjes aan.
snelle vissies
De eerste dag dat we geen dolfijnen gezien hebben.
Bert
Laat wakker geworden. Het was ruim na acht uur dat ik eens wakker werd. Weer de zon dus niet zien opkomen. Daarbij is er ook niet veel zon en de beloofde wind was er ook niet of nauwelijks. Acht knoopjes werden we niet heel enthousiast van dus vooral geen haast. Temperatuur wel prima. Ongeveer 25 graden. Om ons heen volgens de weerberichten vooral regen maar wij een flauw zonnetje. De vaarplannen worden weer gewijzigd.
In plaats van naar Otok Losinj te gaan zetten we vandaag koers naar de ACI Marina in Rab op Otok Rab. We moeten water laden en boodschappen doen. De groente is op en de watermeter werkt niet goed daarom weten we niet precies hoeveel van de bijna 200 liter die er in de tank gaat verbruikt is. Ook willen we de vuilniszakken van boord af hebben. Je verzamelt nogal wat vuil in een paar dagen en dat mag niet overboord als het niet biologisch is. Dat willen we ook niet. Het is hier prachtig mooi en dat moet zo blijven. Net dat ik dit schrijf laat Marry een knijper overboord vallen. Tot haar verbazing zinkt het ding ook nog. Een houten knijper blijkt toch te zinken als er een ijzeren veertje in zit.
Van de meeuwen op het eilandje dichtbij geen last gehad gedurende de nacht. We vroegen ons af of die beesten ook gaan slapen en, ja dat doen ze. Na donker worden hoor je ze bijna niet meer. Overdag lijkt het wel of je dichtbij een visafslag ligt zo veel herrie maken ze.
In de avond hebben we het werk van een lokaal vissertje zitten bekijken. Volkomen onduidelijk wat die aan het doen was. Twee kleine bootjes waarvan er 1 voor anker lag en 1 die met een enorme schijnwerper gericht op het water aan het rondvaren was. Wij dus ook eens kijken met een lamp gericht op het water en daar zagen we duizenden visjes van een paar millimeter lang vlak achter de boot rond krioelen. We konden ons niet voorstellen dat de lokale visser daar op uit was tenzij hij een walvis wilde voeren die leeft van dat kleine spul.
Voordat we anker op gaan eerst uitgebreid koffie met gebakken broodjes en boodschappenlijstje gemaakt.
Ontbijttafel
Plan is dat Marry vandaag ook nog wat gaat oefenen in het bedienen van motor en roer van de boot. Het is al weer even geleden dat zij dat gedaan heeft.
Plan is in het water gevallen. Te veel koffie gaf een vervelende maag en ze was dus niet meer in de stemming om ook maar iets te doen.
Dan maar zeil op bij 4 knopen wind en rustig naar de haven gekoerst.
Even doornemen hoe we mediterraan gaan afmeren met twee personen aan boord. Met vier is het simpel. De roerganger roert, iemand om de mooring lijn te doen en 2 mensen voor de 2 lijnen naar de wal.
Nu mocht de roerganger roeren en de lijnen naar de wal doen en de ander de mooringlijn op de boeg vast zetten.
Gelukkig kwam de wind recht van achter bij het afmeren dus was het allemaal vrij makkelijk. Het ging in 1 keer perfect.
Daarna biertje en het stadje verkennen en wat boodschappen doen.
Wat zullen we drinken?
De boodschappen terug gebracht naar de boot en daarna lekker op een terrasje wat gegeten. Helemaal vergeten de ramen van de boot dicht te doen en natuurlijk begon het juist dan tijdens het eten te regenen. De laptop waar ik nu op zit te typen moest later met de keukenrol worden droog gemaakt. Mazzel dat hij het nog doet.
Bert
Gisternavond weer een prachtige bijna volle maan. Het water zonder enige rimpel dus weer (hopelijk) mooie opnames kunnen maken. Zo zie je het niet vaak op zee. De boot (genaamd Passat) ligt dan bijna geheel stil zodat je opnames kunt maken met langere sluitertijden.
Op de foto kun je marry zien die voor op de boot naar de maan zit te kijken.
Toen lekker geslapen, koffie gemaakt en het zeewater ingesprongen. Dat frist wel goed op moet ik zeggen. Vorige jaren heb ik altijd met bewondering naar Ronald staan te kijken hoe die in de ochtend zo de zee in plopte om zich even op te frissen. Het heeft wel 10 minuten moed verzamelen gekost maar, het was lekker.
10:10 De eerste groep dolfijnen gespot. Zaten op een afstand van enkele honderden meters dus op de foto is niet heel veel te zien.
Daarna varen we recht naar het noorden op Otok (Eiland) Dolfin af. Nog 13 Nm te gaan voordat we daar zijn. Ondertussen kun je aan de radio merken dat we dichter bij Italie komen. Veel gekwetter waar je niets van verstaat.
Otok Dolfin bereikt. Doet zijn naam geen eer aan. Vele zeemeeuwen maar geen dolfijn te zien.
Acher het eiland voor anker gegaan. We liggen daar helemaal alleen en het eiland is onbewoond.
Het is warm geweest dus kleren uit en nogmaals de zee in voor de afkoeling. Het begint al bijna te wennen.
Bert
Rustig ontbijten met vers brood uit de oven, koffie en een heerlijk uitzicht. Het vakantiegevoel krijg je zo wel. Tegen half negen tijd om eens verder te gaan. Doel van de reis is het gebied om Otok Losinj waar veel dolfijnen schijnen te zitten. In ieder geval zo veel dat in het plaatsje Veli Losinj een instituut is gevestigd wat onderzoek doet naar het gedrag van dolfijnen.
Dat instituut willen we ook bezoeken als we daar in de buurt een plekje voor de boot kunnen vinden.
Onderweg
Vandaag even geprobeerd om op de zeilen vooruit te komen maar, dat was geen succes. Veel te weinig wind om fatsoennlijk te kunnen varen. Na een kwartiertje modderen dus het ijzeren zeil maar weer gestart.
Op het gemakje naar het eiland Silba gevaren waar we een mooi ankerplekje gevonden hebben. Zandgrond en 8 meter diep. Anker pakte in 1 keer dus zaten we snel aan een koel jupilertje te genieten van het uitzicht.
Dichtstbijzijnde boot ligt ongeveer 250 meter verderop dus heerlijk rustig plekje met uitzicht op de bergen achter het Velebitski Kanaal met op de voorgrond de eilanden waar het vaak enorm hard waait door de valwinden vanaf de bergen. Begroeiing is er dan ook nauwelijks.
De bergen achter het kanaal en op de voorgrond het kale eiland
Zo dadelijk eten koken en daarna wat lezen aan dek onder het genot van wat zachte muziek en een drankje en eens kijken of de maan weer net zo mooi te zien is als gisteren.
Bert
Na de nacht in de marina te hebben doorgebracht zijn we om 10 uur vertrokken richting het noorden. Eerst even Pasman kanaal oversteken, onder een brug door en daarna de fok uitgerold. Lekker windje wat maakte dat we alleen op de fok met ongeveer 7 knopen vooruit gingen. Langer dan een half uurtje duurde dat echter niet. We moesten stuurboord uit en die koers ging recht tegen de wind in. Motortje dus maar weer aan. Dat hebben we tot ongeveer 14:00 gedaan en toen waren we zo lui dat we een ankerplekje gezocht hebben.
Ons uitzicht in Uvala Prtljug. Temperatuur ongeveer 29 graden |
 |
|
|
ondergaande zon en de maan kwamen vlak na elkaar |
. |
Bert
Met ingang van zaterdag 9 juni zullen we inschepen in Sukosan, Kroatie. De lokatie
staat al vast in het kaartje rechts. 😆
Bert en Marry
Omdat we verwachtten dat we nogal wat vrije dagen zullen gaan gebruiken voor een toekomstige verhuizing en mogelijk het ophalen van een boot om die naar de, nog te bespreken, thuishaven te brengen wilden we niet langer dan 2 weken gaan. We zouden anders ergens vakantiedagen te kort gaan komen.
Zoeken op internet leverde op dat wat wij wilden ongeveer gelijk in prijs zou zijn met het huren van een niet al te grote boot voor dezelfde periode. Dus hebben we gekozen om dezelfde boot te huren die we in 2015 ook al eens gehuurd hadden. Dat heeft voor ons als voordeel dat we kunnen gaan en staan waar we willen, als de wind meewerkt, en dat als we lui willen zijn dan blijven we lekker voor anker liggen of we gaan met de dinghy de wal op om een stadje, dorpje of de natuur te bekijken. We zien het lekker wel.
Dat huren doen we via de site van Wishful sailing. Een prima site die zeer snel is met het beantwoorden van vragen. Zelfs op zondag krijg je zeer snel respons van Marcel. Ze geven ook vroeg boek korting (net als veel anderen) maar, ook als je vaker via hen boekt een extra korting. Voor ons zou dit de derde keer via hun site worden en die korting werd dan ook netjes gegeven.
Ook de papieren die je kort voor de vakantie krijgt laten niets aan duidelijkheid te wensen over en de begeleiding tijdens de vakantie is prima op het moment dat dit nodig is. Een beetje reclame voor hen is dan ook wel op zijn plaats.
Wat hebben we geboekt? Een Elan 333. Lengte 10,4 meter en geschikt volgens de verhuurder voor 4 personen met eventueel nog 2 in de salon. Dat lijkt ons wat te veel. Met 4 mensen vonden wij het al net te krap. In 2015 waren we met Carla en Ronald samen en toen kwamen we er op uit dat het net iets te krap was. Dat was ook 1 van de redenen dat we in 2016 een Hunter 41 gehuurd hadden. Nu gaan we met twee dus ruimte te over.
Eigenaar van de boot is de firma Kroki. Gevestigd in Sukosan in Croatia en ook voor hen alleen maar complimenten. Toen we een keer wat aan de boot hadden dat niet werkte kwamen ze 400 km rijden om het zo snel mogelijk op te lossen. Ik hoor de mensen al denken dat ze tevoren hadden moeten zorgen dat er niets aan de hand zou zijn maar, er kan altijd iets stuk gaan en dat losten ze prima op. Het bleek ook om een ontwerpfout te gaan van de firma Furlex.
Wat nog meer? Het hotelletje voor onderweg in Sveti Križ Začretje is geboekt zodat we op ons gemak de heenreis kunnen doen en uiteraard ook het pension voor de huisdieren Kitty en Gizmo.
Onder een foto genomen van de boot in 2015 toen we afgemeerd lagen aan de kade van een klein dorpje.
De Elan 333
Prima uitgerust om een paar weken op door te brengen. We gaan dat doen van 10 tot en met 24 juni. Gaan genieten van de langste dag daar. Waarschijnlijk voor anker liggend met een koele versnapering.
De plannen zijn om dit jaar eens naar het noorden te varen vanuit Sukošan. Bij de eilanden Cres en Lošinj is een instituut wat onderzoek doet naar het gedrag van Dolfijnen en zeeschildpadden. Die dieren komen daar veel voor en wij zouden ze graag eens bewonderen. Hopen dat het weer in het noorden meewerkt. Afgelopen jaren was het daar toevallig qua temperatuur iedere keer wat minder dan in het zuiden.
Ook willen wij de stichting bezoeken om daar iets meer te leren over wat zij doen. Zij zijn gevestigd op het eiland Lošinj op diverse locaties. (Zie kaartje)
Blue water locations
En onze zeilmaatjes? Die gaan inderdaad dit jaar niet mee. Zij gaan een echte natte omgeving opzoeken. Natter dan op een zeilboot? Kan dat? Jazeker zij gaan dit jaar Engeland bezoeken en mijn ervaring is dat je daar nooit meer opdroogt tenzij je naast de open haard blijft zitten. Het is niet voor niets dat de Engelse toerist vrij bleek aankomt in (sub)tropische gebieden en dat zij binnen 1 dag zo rood zijn als verse tomaten.
Bert
