Sempre Més

Van rustig zoeken op de kaart zoals ik gisteren geschreven heb kwam helemaal niets meer. Zoals de weersverwachtingen aan hadden gegeven draaide de wind naar het noorden. De voorspelde wind zou in kracht ongeveer windkracht 3 zijn maar dat kwam niet helemaal of eigenlijk helemaal niet uit. De wind werd ineens warmer en begon in kracht iets toe te nemen. We hebben elkaar eens aangekeken. Niemand van ons vertrouwde het. Waarop dat gevoel gebaseerd was weet ik niet maar, we hebben de motor vast gestart, navigatie apparatuur stond nog aan en net toen ik Ronald gevraagd had eens zijn voet op de ankerketting te zetten om te voelen of het anker aan het krabben was over de bodem begon het enorm te waaien. Dat krabben kun je meestal goed voelen. Het anker pakt even schiet dan weer los zodat de ketting even slap komt te staan en pakt dan weer even en komt dan weer strak te staan.

Om ons heen sloegen boten die op zowel anker als lijn naar de wal vast lagen los en dreven met een noodgang richting wal. Zij hadden allen hun voorschip naar het westen liggen waar in de middag de wind vandaan kwam dus nu trof de wind hen vol op de zijkant en het effect was duidelijk zichtbaar. In tegenstelling tot ons hadden zij blijkbaar niet de weerberichten nauwkeurig bekeken. Wij hebben het in de middag ook wel gehad over het eventueel uitbrengen van een achteranker maar wilden dan het schip al richting noord leggen. Gelukkig niet gedaan want dat zou in dit geval niet geholpen hebben en het binnen halen zou tijd gekost hebben die we niet hadden.

Kijkend naar een kroegje op de wal kon ik zien dat ook onze boot aan het verschuiven was richting wal. De 5 keer de waterdiepte aan ketting in het water (vuistregel) bleek toch niet genoeg te zijn. Daarop Ronald gevraagd direct het anker op te halen en wat gas naar voren gegeven om wat kracht van de ketting af te halen. Na de kreet van Ronald “Anker is op” flink gas gegeven om de boot tegen de wind in richting de zee te krijgen. De boot kan op open water best veel hebben en is daar dus veiliger dan in de nabijheid van rotsen.. Het type schip is gekeurd en zeewaardig bevonden voor op de open oceaan om golven van 8 meter te kunnen trotseren. Iets wat ik persoonlijk niet per se hoef te testen.

Eenmaal de baai uit kregen we direct flinke golven recht tegen en de neus van het schip dook er flink in. Nadat de boot veilig was en dus ook de bemanning hebben we ons toen druk gemaakt om de minder belangrijke zaken zoals navigatieverlichting aansteken, koers uitzetten naar een bestemming, koelkast aan zetten  (die staat uit als we voor anker liggen om accu te sparen) je wil toch een koel biertje als je aankomt en rommel opruimen die slingerde. Nogmaals een rondje maken of alle luiken en ramen dicht staan, warmere kleding aantrekken, zwemvesten voor aan dek opzoeken en even checken of iedereen ok was. Fenders tegen asociale Duitse boten maar even laten hangen. Veel water kwam over de boot en het schip bewoog ook flink dus dan ga je niet voor een fender van een paar tientjes het dek op om die te redden. Veel te gevaarlijk.

Tijdens het wegvaren hebben we tenminste 3 boten gezien die tegen de rotsachtige kant geslagen waren. Dat zal flinke schade opgeleverd hebben. Helpen konden we die mensen niet omdat dan de veiligheid van eigen schip in gevaar zou komen. Wellicht wat gemeen van ons maar, een beetje tot ons genoegen zagen we dat ook de boot met de veel te grote vlag en thuishaven Kiel van onze speciale “vriend” deel uitmaakte van de drie pechvogels.
Met de anderen konden we helaas alleen medelijden hebben. De anderen waren een huurboot met een groepje van 7 Duitse jongens en een Kroatische boot met mensen die en voor ons onverstaanbare taal spraken. We vermoeden Kroatisch of Pools maar het kan net zo goed iets anders geweest zijn. We hebben beiden bezig gezien met ankeren en het aanleggen van de lijn naar wal en dat was heus wel zorgvuldig gedaan.

Na het verlaten van de baai gekozen om weg te varen van de hoge bergen aan de overkant van de vaargeul omdat we vermoedden dat de valwinden zoals je die noemt daar hun oorsprong hadden. Wachtindeling weer gemaakt want, 4 mensen de nacht op laten zitten is onnodig en er moet ook geslapen worden want een onbekende baai binnen lopen of een jachthaven met windkracht veel bij donker levert risico op terwijl doorvaren alleen maar wat slaap kost. Ronald en Marry gingen het eerst naar bed en Carla en ik pakten weer de hondenwacht.
We gingen naar het westen. Richting partystad nummer 1 in Kroatie namelijk Hvar. Daar zijn een aantal eiland(jes) achter elkaar op flinke afstand van de stad waar je aan de zuidzijde in de luwte kon varen. Anderhalf uur later uit de buurt van de hoge heuvels bij Hvar toch voor de noordkant van de eilandjes gekozen. De wind was dermate gaan liggen en de golven zo veel minder dat de noordkant aantrekkelijker was. Je hebt daar namelijk een fanatastisch uitzicht op Hvar met het kasteel mooi verlicht op een heuvel.

Na Hvar weer richting het oosten gegaan richting Bol op het eiland Brac. Mooie koers voor de slapers met wat golven van achter. Vlak voor de stad Bol echter ineens weer binnen 3 minuten windkrant 8 vanuit het noordoosten met nog wat flinke uitschieters naar iets hogers. Daar gingen we schuin tegenin dus dat hebben de slapers wel gemerkt.

Om ongeveer half vijf Ronald en Marry wakker gemaakt. Helaas zonder hete koffie want tegen 00:30 was het gas op. We hadden wel reserve maar om gastank te wisselen moest er over de reling gestapt worden ook zelfs voor koffie gingen we dat niet doen. Dan maar liever behelpen met heet water uit de boiler.

Bert en Carla hebben waarschijnlijk meer aanleg om goed te kunnen slapen op een bewegende boot want in tegenstelling tot de anderen hebben zij heerlijk een uur of drie geslapen. Toen ze wakker werden had Ronald een mooi baaitje gevonden om te ankeren, was het onbewolkt en nauwelijks meer wind. Kon dus direct nieuw gas worden aangeslagen want een koffietje wordt op prijs gesteld door een ieder.

Onder een foto van het baaitje waar we nu liggen te relaxen en natuurlijk nog even na te praten. Dit soort zaken maak je niet vaak mee en dit was geen oefening dit was echt. Hier moest gehandeld worden en een ieder heeft dat perfect gedaan. We praten vaak nog even na over zaken om er van te leren maar, we konden achteraf niets vinden wat echt fout gegaan was.

Werkend aan Blog

Uitzicht nu

Vroeg in de middag gaan we de jachthaven Marina Vrboska op Otok Hvar binnen zodat de dames kunnen gaan douchen.

Bert

Na de nacht voor anker naar Orebic gevaren en daar hebben de dames eerst de boodschappen gedaan, Ronald en Bert schoon schip gemaakt en het pontje naar Korcula genomen.

Het is inderdaad een zeer oude vestingstad zoals de pilots aangeven maar je moet zoeken naar een gelegenheid om een foto te maken van de oude muren zonder de lege terrasjes of 1 van de vele souvenirshops mee te fotograferen.
Het is ook niet erg groot en binnen een uur hadden we alles wel gezien.

Vestingmuur Korcula

In Orebic op een terasje met uitzicht over zee lekker zitten eten en de nacht  doorgebracht in het kleine haventje. Tijdens het schoon schip hadden Bert en Ronald het voetenmatje achter op het schip gelegd. Lekker om de boot schoon te houden maar, je moet wel rekening houden mat de wind. In de ochtend lag het 2 meter onder water. Ronald bood zich aan als vrijwilliger en korte tijd later lag het weer op dek.

Van Orebic naar Trpanj gevaren.

ideaal weer voor deze sport

Daar hebben we enige leermomenten gehad tijdens het afmeren dankzij een havenmeester die verkeerde lijnen aangaf en onze eigen foutjes. Dat kun je net niet hebben dat er drie zaken fout gaan tijdens afmeren met harde zijwind. Gelukkig zonder schade aan boot afgemeerd en maar weer eens op heel gezellig uitziend terrasje wat genuttigd.
Volgende ochtend op advies van een catamaran kapitein koers gezet naar een jachthaventje waar de dames weer eens uitgebreid wilden douchen.

De wakkere bemanning

Captains corner

Onderweg kwamen we er echter achter dat de haven niet diep genoeg was voor onze boot dus koers gezet naar een eilandje in de buurt waar in de lagune afgemeerd kan worden.
Dat is een zeer druk bezette plek en wij lagen eindelijk op een plekje komt een zeer asociale duitser zo dicht bij liggen dat ieder moment de boten achter het anker tegen elkaar kunnen zwaaien. Ondanks drie keer waarschuwen parkeerde hij zijn boot zodanig dat zowel wij als een andere boot direct de fenders zijn gaan ophangen om schade tijdens botsen te vermijden.
Goed zeemanschap vereist dat je al het mogelijke doet om schade te voorkomen dus hebben wij onze boot maar verplaatst.
Vanavond eens zoeken op de kaarten waar een jachthaven is waar de dames dan toch echt eens flink kunnen douchen.

Bert

Op zee zitten geen muggen had Bert iedere keer gezegd. Deet en autan werden dus niet van huis meegenomen. Het verhaal klopt ook wel maar, ga dan niet voor anker bij een plek waar wel zoet water in de buurt is. Helemaal lek gestoken werden we gedurende de avond en nacht. Bert vroeg zijn bed uit want die kon op een gegeven moment niet meer slapen van het muggen gezoem en het gekriebel waar hij al gestoken was. Dus maar zo veel mogelijk kleding aan en aan dek gaan zitten. Ondanks het vroege (03:45) tijdstip was het al een beetje licht aan het worden dus op de uitkijk naar mogelijke dieren die rond konden zwemmen. Tot nog toe was de score op dat vlak 1 zeeschildpad van, naar wij schatten, bijna 1 meter in doorsnede en 1 grote groep dolfijnen en enkele snelle ontmoetingen met schijnbaar alleen zwemmende dolfijnen.
Aan dek zittend ook nog een heel aantal foto’s genomen. Het blijft een mooi gezicht de zonsopkomst. Helaas geen ontmoetingen met voor ons exotische dieren. Wel constant het vrolijke getjirp van vogeltjes. Welk soort vogel is onbekend maar de beestje hoorden we in de avond ook al en in de vroege ochtend nog steeds.
Heel erg rustig verder. Het eerste menselijke geluid vanaf de wal was pas om 5 uur. 1 auto die vertrok. Dan weer een hele tijd niets. Volledige rust op de ankerplaats.

Ochtendgloren nabij Korcula

Op de foto ligt op de voorgrond het motorjacht voor anker van onze tijdelijke Zwitserse buren en op de achtergrond de bergen waar hopelijk snel het zonnetje achter vandaan zal komen. Om ongeveer 06:00 liet hij zich voor het eerst zien boven de bergen.

Dan wachten op de rest van de bemanning. Met 1 er van had hij nog een onverwachte ontmoeting. Marry kon ook niet goed slapen van de muggen dus die was om Bert niet te storen in de reserve hut gaan liggen. Bert had dat toen hij zijn bed uit ging helemaal niet gemerkt dat er niemand naast hem lag dus die was zeer verbaasd Marry ineens in een andere hut aan te treffen.

Als een ieder wakker is gaan vandaag in Orebic afmeren, dan boodschapjes doen waarbij een spuitbus muggen verdelger zeker niet zal ontbreken en dan met de pont naar Korcula stad. Dat is een zeer oude vestingstad die volgens de pilots zeer zeker een bezoek waard is.
Of dat werkelijk zo zal zijn zullen we later vermelden

Bert

Heerlijke avond gehad liggend aan het terras van Laterna. Ontbijt gedaan op het terras. De omelet was zeer flink van afmeting en rijkelijk gevuld met kaas, ham, champignons en iets wat leek op spekjes. Calorieën genoeg voor een flink aantal uren stevig doorwerken. Nog even staan praten met de jonge dame van het restaurant. Zij vertelde ons dat het in het hoogseizoen zeker niet zo rustig was als op dit moment. Wij vieren waren de enige toeristen in het kleine dorpje. In augustus was het altijd vol en moest je in de rij staan om op het terras te kunnen eten.
Ook hadden ze regelmatig last van jongeren die met veel mensen op een boot zitten afgeladen met drank en daar zo veel mogelijk per dag van gebruiken. Politie is er niet op het eiland dus wordt het dan regelmatig een chaos.

Omdat er al een flink aantal uren op de motor gevaren was eerst tanken in een hoek van de haven om het dieselgebruik per uur te kunnen bepalen. De uren dat de motor aan staat worden precies bijgehouden. De tank is ongeveer 185 liter waarvan we er 70 van hadden gebruikt. Dat kwam neer op ongeveer 1,8 liter per uur. Dat is erg zuinig. Normaal gesproken wordt ongeveer gerekend met zo’n 3 tot 4 liter per uur. Zal wel komen omdat we het toerental bewust laag houden om zo min mogelijk geluid van de motor te horen. De normale kruissnelheid van 6 knopen haal je dan niet maar, wie heeft er haast? Wij niet

Na vandaag lekker gezeild te hebben waren we van plan om Orebic aan te lopen maar, in die haven stond zo veel wind uit een verkeerde hoek dat werd uitgeweken naar Korcula. We wisten ook nog van vorig jaar dat er langs de steiger een paar plaatsen zaten van ongeveer 1 meter diepte dus ruimte was er ook niet veel.
Het zeilen met ongeveer 15 knopen hoog aan de wind ging geweldig. De boot leek zichzelf te zeilen. Een heel klein beetje loefgierig (neiging om tegen de wind in te draaien voor de niet zeilers) wat met ongeveer 2 graden roeruitslag gecorrigeerd kon worden.

Voor anker gegaan in een kleine ondiepe baai nabij Korcula waar we nu lekker zitten te genieten van het uitzicht en het zonnetje.

Gezellig baaitje. Restaurantje bij de hand.

Morgen zal het minder waaien en dan gaan we alsnog naar Orebic en dan met de pont naar de stad Korcula

Bert

via de link http://www.marinetraffic.com/en/ais/home/shipid:4136813/zoom:10 is onze positie bijna continu te volgen.

Het is niet geheel legaal wat we uitzenden maar, we hopen dat er niemand bezwaar tegen zal maken want het enige wat we doen is de scheepvaart rondom onze koers, snelheid en scheepsnaam laten weten.

Bert

Om 08:45 vertrokken. Weer langs Dubrovnic gevaren waar deze keer 2 cruise schepen lagen. Die zetten hun passagiers af met behulp van bootjes. Daarna verder gevaren naar. Luka Sobra waar een tankstation aanwezig zou zijn. Daar lag vlak voor een veerpont dus hebben we er voor gekozen om eerst te overnachten aan de kade van het zeer kleine dorpje en dan de volgende ochtend maar te tanken. Volgens de meter van de tank zit hij nog half vol maar, de plaatsen waar getankt kan worden liggen vaak ver uit elkaar en nog niet bekend is het verbruik per uur van de boot.

Op terras van Laterna lekker gegeten. Zoals gewoonlijk kregen we de buitengewone grote porties weer eens niet op. Na de maaltijd een stukje door het dorpje gewandeld. Mooie huizen op prachtige plekken gebouwd met een fantastisch uitzicht over de kleine baai.

Inktvis gespot en gelijk gevangen.

De eigenaar van het terras spotte een inktvis op de bodem, gooide gelijk een lijntje het water in en haalde het dier naar boven. Binnen 2 minuten na ontdekking had hij het beest op de kade waar hij gelijk de ingewanden verwijderde en uitleg aan Marry gaf over de vangtechniek.

Onder een impressie van de omgeving.

Baai Sobra

Een flinke mast op onze boot

Een visser met zijn kooi.

Uitzicht op de haven

Bert

Een paar dagen nauwelijks internet dus geen update.

Na voor anker gelegen te hebben bij Otok Drevnik Mali zijn we zonder wind, dus op de motor, naar het eiland Vis gevaren. Daar waren we vorig jaar ook geweest en wilden daar weer aan de gezellige kade in het stadje gaan liggen. Die bestond helaas niet meer. De kade werd vernieuwd. Bolders waren er nog maar een paar en elektriciteit en water moesten nog aangelegd worden. Toch even afgemeerd om boodschappen te kunnen doen.
Na de boodschappen vertrokken naar de Marina iets verderop waar we ook aan een gezellige kade gelegen hebben met vooral veel terrasjes en vis restaurantjes aanwezig zijn.

Aan de borrel

Plaatsje Kut op Vis

In de ochtend vertrokken naar Dubrovnic. Een afstand van 100 zeemijlen dus dat betekende de nacht doorvaren. Dat was ook een wens van Bert om Marry eens te laten zien dat in de nacht varen niet zo ingewikkeld is als het lijkt maar, je moet wel leren afstand schatten, de kaart goed gebruiken voor de boeien en markeringen en de andere scheepvaart in de gaten houden. We bleven daarbij zo veel mogelijk in dieper water (+ 70 meter) om de onverlichte kreeftenkooien te vermijden. Die wil je niet aan je boot hebben hangen.
Onderweg lekkere wind gehad om te zeilen. Flinke golven ook dus lekker wat beweging

in het schip. Uiteindelijk in 25 uur ongeveer 104 zeemijlen afgelegd. Vlak langs de muren van Dubrovnic

gevaren waar de toeristen in rij over de muren liepen.

Muren van Dubrovnic

Daarna verder gevaren naar Cavtat. Dat is ongeveer 6 mijl zuid oostelijk van Dubrovnic zodat we de zon boven de stad konden zien ondergaan.

zonsondergang boven Dubrovnic

Daar gaan we voor anker de nacht doorbrengen en de boodschappen worden met de rubber boot gedaan.

Ronald heeft voor anker liggend zijn kookkunsten ten toon gespreid en na de heerlijke maaltijd lag iedereen vrij vroeg op bed. Een nacht doorvaren is vermoeiend. We hadden de wachten verdeeld. Carla en Bert samen de hondenwacht (van 00:00 tot 04:00) en Ronald en Marry samen van 20:00 tot 24:00 en van 04:00 tot 08:00. Dat gaat allemaal best 4 uur op en 4 uur af maar, je hebt ongeveer 2 dagen nodig om daar aan te wennen. Na 1 nacht zo is iedereen vermoeid. Daarbij smaakten een paar koude Leffe triple fantastisch op de wal na het boodschappen doen maar, die helpen niet om je wakker te houden.

Op het moment van schrijven ligt de rest ook nog uit te slapen. Meestal zijn we vrij vroeg op (tussen 5 en 6) maar vandaag effe niet dus.

Bert

Heerlijk gevaren op zowel zeil als motor liggen we nu voor anker aan de oostkant van Otok Drevnik Mali. Hebben de borrelvlag gehesen en mogen nu dan van ons eerste drankje genieten in het zonnetje. Zie onder de route van wat we vandaag gedaan hebben.

De crew

Goed reis gehad, boot in ontvangst genomen en ingeruimd en nu iedereen vrolijk uit bed om 06:00 want we willen op tijd vertrekken.

The Crew

Het bekende recept en dan wel 40 keer. We moeten er tenslotte 2 dagen over rijden dus zullen er onderweg nog wel de nodige biefstukken bij komen.

De chef de cuisine.

Nog even en het is zo ver dat de zomervakantie aanbreekt. We zitten ons al te verheugen. Alle spullen die we nog aan wilden schaffen zijn in huis op een paar kleinigheden na. Die kunnen we als het moet nog wel in Kroatië aanschaffen dus eigenlijk zijn we, op het inpakken van de auto, na klaar om te vertrekken.

Nog even bij onze reisgenoten Ronald en Carla langs geweest en plannen gemaakt voor de reisroute, baaitjes waar we willen ankeren en onbewoonde eilandje waar we op het strand een barbeque willen doen.

Een voorproefje van hoe we er in de vakantie bij gaan zitten.

Hunter 41 Sretna

De cockpit

De salon

Bert en Marry

Na veel zoeken eindelijk iets gevonden wat er op lijkt een makkelijke manier te zijn om een positie weer te geven. Zie het kaartje rechts waar nu de positie van ons huisadres is weergegeven. Tijdens trips met gehuurde schepen zullen we positie van die schepen weergeven. In de zomervakantie zullen we trachten onze omzwervingen er op weer te geven.

Service provided by farkwar.com

Bert en Marry

Alle zaken gemonteerd. Heeft flink wat moeite gekost om alles werkend te krijgen en kan nu zo opgehangen worden binnen in een schip behalve de VHF antenne die naar buiten zal moeten.

Bert en Marry

De naam kunnen we niet uitspreken maar, de lokatie is geweldig. In de baai bij het plaatsje Lamjana Mala-Ugljan.

Het is helaas de laatste avond voor anker en genieten van de omgeving, het gezelschap en uiteraard de sundowner. Volgend jaar gaan we Kroatië zeker verder verkennen dat is wel zeker. We zijn hier nog lang niet uitgekeken. Ongeveer 100 meter voor ons een Duitse Moody waar Bert een beetje jaloers naar stond te kijken. Die mensen waren precies dat aan het doen wat wij in de toekomst ook willen gaan doen. Heerlijk cruisen zonder de hele dag op de klok te kijken en de agenda te raadplegen.

Rondom meerdere kleine bootjes die gebruikt worden om te vissen. Eén er van is de hele nacht bezet geweest door een man die in het begin van de avond vriendelijk groetend langs geroeid kwam en pas de volgende ochtend tegen negen uur vertrok hij weer met wat vis in zijn bootje.

Bert en Marry