Rustig zeilend zijn we aan de west kant van het eiland Losinj naar de ingang van de baai gegaan waaraan Mali Losinj ligt. Het plan is om twee nachten te blijven liggen om eens wat verder op het eiland rond te kijken. Het stadje zelf is leuk. Uiteraard wat toeristisch maar niet overdreven druk. Op de foto lijkt het niet al te heuvelachtig maar, bij het boodschappen doen voelden we onze kuitspieren toch wel zitten.
Nog lekker uit eten dachten we. Het eten in het restaurant zag er goed uit maar, zout als de middellandse zee zelf. Geheel niet onze smaak. Zonde! Het biertje er na smaakte gelukkig dan weer des te beter .
Om het eiland beter te kunnen bekijken hebben we besloten een scooter te huren. Dat was wel even wennen. Ten eerste was het lange geleden dat we nog eens op een brommer gezeten hadden en een scooter is dan nog net even anders. Onwennig en wat wiebelend zijn we op pad gegaan. Het went echter toch vrij vlot en al vrij snel gingen we met een gangetje van net even boven de 50 km per uur het eiland over. De eerste 2 kilometers tussen het drukker verkeer en vlak langs voetgangers die op straat liepen waren het meest eng. Daarna kwam er wat ruimte en dan gaat het makkelijker.
Met een prima temperatuur om je met een scooter te verplaatsen zijn we naar het plaatsje Veli Losinje gegaan. Dat ligt op een aantal kilometers van Mali Losinje aan de oostkant van het eiland. We willen daar een instituut bezoeken die onderzoek doet naar het gedrag van dolfijnen en ook zeeschildpadden.
Dat bezoek viel ietwat tegen. We hadden gehoopt daar ook nog wat levende dieren te zien maar, die waren er niet. Wel een ruimte met zeer veel informatie over de dieren en waar je uiteraard sponsor kon worden om te helpen de diersoorten in stand te houden.
Wat we daar ook leerden was dat dolfijnen een enorme hekel hebben aan luide motorgeluiden. Dat gecombineerd met de aanwezigheid van veel, snel varende, Italiaanse motorjachten maakt dat we begrijpen dat als je in deze omgeving dolfijnen wilt zien dat je dan eigenlijk in een rustiger periode moet terugkomen.
Het haventje waar wij met een zeilboot niet in kunnen. Wel hebben we daar de scooter geparkeerd en zijn we rond gaan wandelen. Links op de foto de muur van het kerkje waar achter een mooi park ligt waar je uitkijkt over zee. Van de terrasjes hebben we uiteraard ook nog even genoten. Het terras op de voorgrond schonk een heerlijk kopje koffie (we moesten nog rijden) met daarbij een lekker broodje.
Na het bezoek aan het park weer op ons ijzeren ros gestapt en verder gekeken op het eiland. We zijn ook even wezen kijken bij het Privlaka kanaaltje dat bekend is van youtube vanwege de stroom die er kan staan.
Daar zou ik mij dus niet in wagen. Wellicht op een motorboot met heel pk’s maar niet zoals deze meneer. Toen wij er aankwamen was de brug niet open en veel stroom was er op dat moment ook niet.
Toen nog ontmoeting met wat loslopende locals. Zij keken al even schaapachtig als wij naar die andere diersoort.
Met de scooter boodschappen gedaan. Kan lekker veel in en hoef je zelf niet te sjouwen bij de hoge temperatuur van dat moment. In de avond nog een lekker rond gewandeld en gegeten en redelijk op tijd naar bed gegaan.
Bert