In verband met de te verwachten storm op woensdag de vijftiende terug gegaan naar de thuishaven Sibenic. Prachtig weer om te zeilen alleen was de haven niet bezeild. Tijd om opkruisend er naar toe te gaan was er niet. De afstand was te groot daarvoor, er moest nog getankt worden en aan het eind van de middag werd al heel flinke wind verwacht. Dus de motor aan en op de automaat de 35 NM afgelegd. Tegenover de jachthaven de dieseltank weer gevuld en daarna afgemeerd. Wat extra lijnen in verband met de te verwachten wind en klaar waren we.

Te voren een mail gestuurd aan de verhuurder met daarin aangegeven de tekortkomingen aan de boot. Daar kon dan de dag van de storm mooi aan gewerkt worden.

Het waren er wel een paar maar, niet zodanig dat we er niet mee konden varen.

Het meest ernstig naar mijn mening was de voorstag. Die stond veel te slap en als er te hoog aan de wind gevaren werd dan begon de genua en daarmee ook de hele mast te klapperen. Bijzonder onprettig en zeker ook niet goed voor de boot. Dat was niet iets waar wij zelf iets aan konden en of wilden doen. De Hunter heeft geen achterstagen dus het op spanning zetten van de voorstag moet gebeuren met de stagen aan de gepeilde (naar achter staande) zalingen. Niet iets waar je als amateur aan wilt komen als dat niet perse noodzakelijk is. Wat ik vermoedde was dat de nieuwe eigenaar het staande want heeft laten vervangen en dat de voorstag gewoon net iets te lang was.

Verder was de dieptemeter zeer regelmatig van slag af en gaf de windmeter veel te weinig aan. De dieptemeter vloog dan ineens naar nul toe. Ook midden op zee als je zeker wist dat de werkelijke diepte meer dan 100 meter was. Niet zo fijn als je probeert een ankerplekje te vinden op een kust waar de diepteverschillen vlak aan de waterkant al flink groot zijn en op de bodem vaak flinke stukken rots liggen.

In verband met de oplopende windsnelheid zijn de heren eerst maar aan het klimwerk begonnen. De windsensor werd gewisseld en gelijk gaf de windmeter veel hogere winsnelheden aan. Het scheelde ongeveer 12 knopen. Niet leuk tijdens het varen maar, ook niet onoverkomelijk.

Best Hoog

Daarna even de dieptemeter en toen begon het drama (volgens mij) van het op spanning brengen van het voorstag. Voor de zekerheid nog even gevraagd of ik het bij het juiste end had dat die niet strak genoeg stond. Uiteindelijk huren wij weleens boten maar, daar krijg je geen verstand van dit soort dingen van. Ja hoor zij vonden ook dat het ding veel te slap hing. Ik dus benieuwd hoe ze dat nou professioneel op gingen lossen. Dat was echter gemakkelijker gezegd dan gedaan. Na wat discussieren werden ze het niet eens. De professionele Rigger, die ze hadden laten komen, wist het toch ook niet want een boot zonder achterstag had hij nog nooit gezien.

Toen de baas maar gebeld. Die kwam en hij gaf opdracht om gewoon alles wat maar aangedraaid kon worden aan te draaien. Daar werd flink kracht op gezet en toen ze dachten klaar te zijn had het nauwelijks iets geholpen. Tot mijn verbazing gingen ze toen met grover gereedschap aan de gang om nog maar eens wat meer spanning op het want te zetten. Uiteindelijk hielp dat wat. De voorstag kwam strakker te staan. Probleem leek opgelost. Marry kwam echter melden dat de deur naar de hut niet meer dicht kon. Ik mee gaan kijken en het bleek dat de boot verschrikkelijk uit zijn verband getrokken werd. Daar zaten de heren helemaal niet mee. Gewoon de deur 2 centimeter verplaatsen. Dat kan toch nooit goed zijn. Hoewel geen praktijkervaring in dit soort dingen probeer ik wel zo veel mogelijk te lezen en nog nooit had ik ergens gelezen dat als je het want op de juiste spanning brengt dat je dan deuren moet verplaatsen.

De heren waren vrij vroeg in de middag klaar dus wij konden ook vertrekken. Omdat we geen van allen nog iets gegeten hadden en de wind op dat moment nog meeviel hebben we gelegenheid aangegrepen om Sibenic eens te gaan bekijken. Daar een hapje te eten en dan weer terug naar de haven.

Centrum Sibenic	Stadskade
Schilpadden op rots

Na de wandeling op een terras aan de kade nog maar een keer lekker zitten eten. Wat hebben we het toch slecht zo.

weer heerlijk

Na het eten terug naar de boot. In de stad waaide het al flink en op de haven zou er zeker wel iets te zien zijn.

Hoe later het werd hoe harder het ging waaien. De gerepareerde meter gaf nu permanent zo ongeveer 42 knopen aan. Dat is ongeveer windkracht 9 en de hoogste uitschieter die we gezien hebben was net even boven de 60 knopen. In die omstandigheden vonden wij het niet verantwoord de boot achter te laten om de stad in te trekken. Zelfs in de haven ging de boot nu aardig te keer. Een filmpje daarvan zal ik in de gallery plaatsen.

Oei wat een schade hebben we gezien. Genua’s die kapot wapperden, bimini’s aan gort en veel mensen die nog even snel lijnen moesten bij zetten. In de avond de boot achter ons waarvan de giek aan de haal ging en tegen een catamaran aan sloeg. De bemanning was er gelukkig en wij die gewaarschuwd. Die hadden echter geen zin om er ook maar iets aan te doen. Toch gehuurd dus wat zou het zal de dronken malloot gedacht hebben.

Daarop de VHF gepakt en het havenkantoor opgeroepen. De zaak gemeld en die kwamen even kijken. Helemaal not amused hebben zij toen opdracht aan de bemanning gegeven de zaak vast te zetten. Die weer kwaad naar ons kijken. Waar wij het recht vandaan haalden om ons er mee te bemoeien. De eigenaar van de catamaran zal er anders over gedacht hebben.

Laat in de middag naar het terras getogen om het Kroatische elftal weer te zien spelen. Het was druk op het terras en de aanmoedigingen konden over de halve haven gehoord worden ondanks de zeer forse wind. Door de (bijna) storm lagen er zeer veel boten binnen en bijna alle mannen kwamen kijken. Helaas voor Kroatie verloren zij de wedstrijd.

Bert