Op vrijdag redelijk vroeg de haven in Sukosan binnen gekomen om niet in de rij te liggen wachten om de dieseltank weer vol te gooien. Gevolg was wel dat we om ongeveer 12:30 de haven van weer binnen kwamen en dat er op pier 3 van Kroki helemaal niemand stond om de lijnen op te vangen of de mooringlijn aan te geven. Geen punt we hadden ruimte dus rustig aan tegen de wind met de achterzijde schip naar de steiger, lijnen vastleggen en mooringlijn vastmaken. Dit was de eerste keer dat we het zonder hulp van de kant moesten doen en dat lukte dus prima.
Na enige tijd kwam het personeel van Kroki eens langs en de eerste monteur die ons 2 jaar geleden in Orebic had geholpen met de furlex van deze boot kwam even een praatje maken. Hij heeft ook geregeld dat de inspectie van het schip uren eerder heeft plaats gevonden dan van de overige schepen. Alleen de duiker nog even langs komen om onderzijde schip te bekijken en wij waren klaar.
Intussen de auto ingepakt zodat we na het bezoek van de duiker de papieren van de boot konden gaan inleveren en ergens wat konden gaan eten. Dat hebben we gedaan op de jachthaven. Niet erg succesvol dat experiment. Ten eerste verschrikkelijk druk want, op vrijdagmiddag moet bijna iedere huurder weer aanwezig zijn in de thuishaven en vele malen duurder dan even buiten de jachthaven. Kwaliteit was ook geen topklasse dus dat zullen we maar niet herhalen.
Op zaterdagochtend naar huis. Rustig aan want ook over de terugreis gingen we twee dagen. We zouden wel zien hoe ver we zouden komen en als we er dan zat van zijn dan zoeken we een hotelletje een stukje van de snelweg af. Hadden we het jaar ervoor ook gedaan en was uitstekend bevallen.
Duurde wel even dat we een hotelletje gevonden hadden. We kwamen terecht Eging am See waar we een gasthaus vonden met een leuk terrasje.
Leuk om te overnachten
Omdat ook de temperatuur goed meewerkte hebben we daar lekker even wat zitten drinken en later ook zitten eten. Gezellig zitten praten met een meneer die al 10 jaar gebruik maakte van dit gasthof. Hij komt uit de buurt van Nijmegen en heeft in Hongarije een fabriekje waar ze zijn designmeubelen handmatig maken. Vakwerk tegen een fractie van de prijs in Nederland zo vertelde hij. Hij rijdt dan heen met zijn designs en neemt de gefabriceerde meubelen op de terugweg mee. Dat doet hij ongeveer 1 keer in de drie weken samen met zijn hond.
Beierse landschap
De dag erop weer verder. Redelijke tijd weer thuis. Wat bagage uit de auto gezwierd de garage in en dan als laatste vakantiehandeling de poezen uit hun hotel halen.
Bert