Sempre Més

Omdat we geen haast hebben en omdat de weersvoorspelling regen bevatte het plan opgevat om de Flevo Marina aan te doen. Tevens hadden we eens heel goed in de kaart gekeken en zijn tot de conclusie gekomen dat het Markermeer voor een boot met een diepgang van bijna 2 meter niet de meest ideale omgeving is. Op veel plekjes in de kaart staat een diepte van 2 meter maar soms ook minder. Niet heel geruststellend. Anker op dus en naar de Houtribsluis. Hemeltje lief dat duurde een tijd voordat we konden schutten. Er was veel aanbod van beroepsvaart en die hebben voorrang. Zat dus niets anders op dan rondjes te varen en te wachten. Stil liggen kon niet in verband met de stevige wind. Via de Radio werd de arme sluiswachter de huid vol gescholden door wat minder geduldige (beschaafde) types op plezierboten. Alsof ze geruïneerd werden door een half uurtje te moeten wachten.

Uiteindelijk de sluis door en door gevaren naar de Flevo Marina. Keurige jachthaven waar hard gewerkt wordt aan het opknappen van de steigers. Sommige waren perfect in orde en andere steigers moesten nog. Verschil duidelijk zichtbaar. Dat knapt zeker op.

Toiletgebouw wat ouder maar keurig netjes. Het allermooiste vond ik dat een zwaluw paartje een nestje gebouwd had onder het dak. Als je binnen ging liep je er vlak onder langs en dan staken er 3 kopjes boven het nest uit die halsreikend uitzagen naar de aanvoer van nieuw eten.

3 jonge zwaluwen

Het restaurant op de haven prima in orde. Hebben daar een paar keer gegeten. Uiterst vriendelijke bediening maar, een uiterst chagrijnige baas. Hij liep maar te mopperen en te blazen. De dame die ons bediende vertelde ons dat hij inderdaad zo overkwam maar dat het personeel uiterst blij was met hem. Hij is erg goed voor zijn personeel al kwam dat op de gasten niet zo over.

Het winkeltje op de haven stelt helemaal niets voor. Daar kon je de noodzakelijke boodschappen niet doen. Gevraagd naar de dichtstbij zijnde winkel. Antwoord neem de buurtbus want het is ongeveer 4 km lopen. Moed verzamelt en op zoek naar de bushalte. Dat was een behoorlijk eind lopen. Zeker omdat de aanwijzingen mij niet geheel duidelijk waren, Uiteindelijk gevonden en daar staan wachten op de buurtbus. Gelukkig duurde dat niet al te lang.De chauffeur heeft mij onderweg aangewezen waar ik een supermarkt kon vinden. Dat was vlakbij het eindpunt bij het station van Lelystad. Ik kon een uurtje later met dezelfde bus mee terug.

Centrum Lelystad

Centraal station

Flink ingeslagen weer naar de bus. Op de vraag wat ik moest betalen antwoordde de chauffeur “laat maar zitten en ik zet je wel even bij de jachthaven af”. Omdat ik als enige in de bus zat kreeg ik van de chauffeur de bijzonderheden te horen van de wijken waar wij door kwamen. Hij is speciaal nog even gestopt om mij een paar bomen aan te wijzen die aangevreten waren door bevers. En dat was middenin een woonwijk. Weliswaar ruim van opzet maar toch. Terug op de jachthaven werd ik keurig op de parkeerplaats afgezet. Helaas moest ik dan met al mijn boodschappen een enorme trap op sjouwen. Dat zag ik niet zitten want ik had echt veel meegenomen. Toen maar een heel eind om gewandeld om weer bij de boot te kunnen komen.

Verder de boot aan de walkant eens goed schoon gemaakt. Even niet goed opgelet. Ik was met de blote benen op een zeillat gaan zitten tijdens het schoonmaken. Dat heb ik nog een behoorlijk aantal dagen voelen prikken in mijn benen.

Bert

Op tijd vertrokken van Mooie Nel om via Noordzeekanaal en Amsterdam naar het IJsselmeer te gaan. Het was niet heel vroeg want dat had geen zin. De brug van de A9 opent op vaste tijdstippen en eerder aankomen heeft dan niet veel zin. Wel moest eerst de Rijnlandsluis nog genomen worden. We konden gelijk binnen varen en druk was het niet in de sluis.

Door de omroep riep de sluiswachter om dat diegene die nog niet betaald had dat nu nog even kon komen doen. Ik rennen en blijkbaar hadden de andere boten via een app of zo betaald want ik was de enige die zich naar de sluiswachter spoedde. Ik was not amused zoals ze dat in slecht Frans noemen. Ofwel het stond niet in de documentatie ofwel ik had het niet goed genoeg gelezen. Het laatste was het meest waarschijnlijk.

Na de sluis toch nog even aangelegd om te wachten op de brug die er vlak achter zit. Ik had iets meer tijd ingecalculeerd voor het nemen van de sluis dan het daadwerkelijk gekost had. Ruim te voren werden de lichten op Rood / Groen gezet dus kon een ieder op tijd los gooien om snel achter elkaar de brug te passeren. Je kon goed zien waarom dat zijkanaal C zo vaak terugkomt in de fileberichten. Er stond binnen de kortste keren een enorme rij wagens in file. En dat in de vakantieperiode. Na de brug in de snelweg nog 1 brug en dan het Noordzeekanaal op. Tevoren had ik opgezocht wat de blokkanalen waren maar, echt nodig was dat niet geweest. Het stond overduidelijk aangegeven. Blokkanalen zijn radiokanalen (vastgestelde frequentie per kanaal) waarmee schepen communiceren met een walstation die op het desbetreffende stuk water het scheepvaartverkeer regelt of met elkaar. Als je radio aan boord hebt dan ben je verplicht om uit te luisteren op het betreffende kanaal.

Heel veel groter dan wij

Kunst op de kant van het Noordzeekanaal

Tevoren had ik mij afgevraagd hoe het zou zijn met ons relatief kleine bootje tussen de drukke beroepsvaart. We hebben een aantal zeeschepen zien passeren en er voeren flink wat binnenvaartschepen rond maar op geen enkel moment hebben wij ons niet relaxed gevoeld. Ik vond het ook wel leuk en leerzaam om naar de VHF te luisteren. Ik kon zo voor een groot deel horen wat de bestemming van om ons heen varende schepen was en kon ik ook een keer inhouden en bakboord uit gaan voor een boot omdat ik wist dat die voor ons langs stuurboord uit een haven in wilde. Niet dat die schipper ons aan de kant zou drukken maar, nu hoefde hij ook niet te wachten.

Zal oorspronkelijk wel mooi geweest zijn Maar nu absoluut niet meer

Ook niet echt mooi maar wel zeer bekend

Via het drukkere IJ naar de Oranje sluizen. In de buurt van het centraal station zijn er redelijk veel pontjes die rap van de ene naar de andere kant varen. Daar moet je wel even op letten want zij hebben absoluut voorrang. Soms even inhouden en dan weer door is het devies bij die gelegenheden.

Dan de Oranjesluizen. Wij hadden niet de indruk dat het heel druk was met pleziervaart maar waren toch heel wat boten voor ons. Ze zijn dat daar klaarblijkelijk gewend want er is een heel wachtsysteem gemaakt. Zo ongeveer alsof je met de auto een pont op gaat. Dat idee krijg je. Toen we aan de beurt waren (sneller dan verwacht) werden we verrast door de stewards die de bemanningen hielpen om zo veel mogelijk schepen in zo kort mogelijke tijd de sluis in te krijgen. Uiterst vriendelijk werd een ieder bijgestaan en het laatste bootje werd ongeveer dwars in de sluis gelegd anders kon de deur niet meer dicht. Tijdens het schutten werd er door hen nog wat samenvattingen van vaarreglementen uitgereikt aan een ieder die daar belangstelling voor had.

Na de sluis doorgevaren naar de Maker Wadden. Dit is een nieuw kunstmatig gecreëerd eiland in het markermeer vlakbij Lelystad.

Ter Informatie een stukje van de website van natuurmonumenten:
Met de aanleg van Marker Wadden creëert Natuurmonumenten samen met Rijkswaterstaat en de provincie Flevoland 1300 ha nieuwe natuur. Zand, klei en slib worden door baggeraar Boskalis uit de diepere lagen van de Markermeer bodem gehaald om de eilanden te maken. Dit bouwen met slib is een wereldprimeur. Rondom de eilanden is het water helderder door de natuurlijke oevers en ondieptes. Talrijke vogels, vissen en planten vinden er een plek. Zo zorgen we voor een impuls aan de voedselketens en wordt Marker Wadden de kraamkamer van het Markermeer.

Kijkend op de zuidwest kant

Tegen half zeven het anker laten vallen buiten de boeienlijn die aangeeft waar het natuurgebied begint. Was weer een leuke zij het wat koelere dag.

Bert

Met prachtig weer vertrokken uit de jachthaven de Brasem. De brug in de A9 kan weer bediend worden dus toch via Haarlem. Net het meer af verloren we een fender. Dat hadden we in de gaten en draaiden om om het ding weer op te pikken. Een boot achter ons had het gezien en had het ding al opgepikt. Wij kregen het ding weer terug van een Duits sprekende dame op een boot met Nederlandse vlag. Na dit intermezzo onze weg vervolgd richting Kager plassen.

Op de ringvaart was het druk. Met name een flink aantal kleine motorbootjes waar achter een sleep van zeilbootjes hingen maakten het varen wat minder prettig. Over het algemeen is een ieder op het water wel zo galant om anderen de ruimte te geven maar, deze gasten gedroegen zich of zij het alleenrecht op de ruimte hadden. Ik neem aan dat ook zij op weg waren naar de Kager plassen om daar zeillessen te geven want de zeilbootje waren allen bevolkt met over het algemeen vrij jonge mensen. Na de Kager plas hebben we die bootjes ook niet meer gezien.

Langs de jachtwerf van de firma van Lent gevaren. Daar worden mega jachten gebouwd. Op het moment dat wij passeerden lag er geen jacht zichtbaar voor ons. In het verleden hebben we daar wel eens prachtige schepen zien liggen. Wij hebben in 1991 op de Kager plassen ons eerste zeilbrevet gehaald. Wij kregen toen praktijkles van een instructeur van de Marine Watersport Vereniging. De theorie hadden we gevolgd op het toenmalige Marine vliegveld Valkenburg.  Later hebben we toen we nog in Oegstgeest woonden wel zeilbootjes gehuurd om op de plassen rond te varen. Dat beviel ons toen niet zo.. Op de plassen was het stomweg te druk. Je was meer bezig met het ontwijken van mensen die zich niet aan regels hielden dan dat je bezig was met lekker zeilen.

Na de ringvaart het eerste obstakel van die dag. De brug in de A4. Die gaat op vaste tijden open en daar hadden we rekening mee gehouden dus hoefden we niet lang te wachten. Daarna via Sassenheim, Lisse, Hillegom en Heemstede op weg naar Haarlem. Dat was erg leuk. Voor ons een zeer bekende omgeving omdat we 20 jaar lang in die omgeving gewoond hebben voordat wij naar België verhuisden. Erg blij met onze portable VHF. We hebben dat ding nog nooit zoveel gebruikt als deze dag. Vele bruggetjes die je bijna allemaal afzonderlijk moest aanroepen. Op vrij smalle vaarwateren is het erg onhandig als je naar binnen moet om de vaste VHF installatie te gebruiken om brugwachters op te roepen. Zeker als er net als vandaag wat wind stond. Dan kun je het roer en de bediening van de motor niet loslaten om naar binnen te gaan.

Hoe dichter we bij het centrum van Haarlem kwamen hoe drukker het werd. Zoals eerder gemeld was het prachtig mooi weer en dan kun je verwachten dat op zaterdag veel mensen het water opzoeken om zich te vermaken.

Veel mensen met kano’s, speedboten, hele kleine gemotoriseerde bootjes en SUP’s. waren er op het water. Zeer gezellig om te zien maar, veel van die mensen kennen de regels niet. Hebben ook geen flauw idee waarom ze onder het vaste gedeelte van bruggen door zouden moeten gaan in plaats van tussen de boten te gaan zitten die onder het beweegbare deel door moeten. Dit maakte dat je ogen van voren en van achteren nodig had en 1 keer moest ik met een rauwe brul iemand waarschuwen omdat die stil was gaan liggen vlak voor onze boot terwijl wij vaart moesten gaan maken om onder de geopende brug door te gaan. De man was zich van geen kwaad bewust en schrok zich een hoedje toen hij vlak boven zijn hoofd ons anker zag. Ik had hem al eerder gezien en hij was lekker met zijn gezin met 2 jonge kinderen aan het rondvaren. Lekker op zijn gemak achter op zijn bootje met een glaasje wijn in zijn hand had hij het prima naar zijn zin maar erg opletten deed hij niet.

In de documentatie stond dat je in het centrum van Haarlem moest afmeren om aan de wal te betalen voor de doorvaart. Dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Veel boten voeren rond om een plekje te zoeken om af te meren. Wij werden geroepen door de man van de boot die eerder op die dag onze fender had opgepikt. Het was een Duitser die bijna perfect Nederlands spreekt. Hij legde uit dat hij zijn boot in Nederland in een haven had liggen en dus daarom met een Nederlandse vlag rond vaart.

Bijna in centrum. Terrassen vol, erg gezellig

Betalen was echter niet mogelijk. Ik zoeken waar je dat kon doen. Volgens de documentatie in de gemeentelijke haven maar, het enige wat ik daar kon vinden waren bordjes dat je via een app op je telefoon moest betalen. Zwaar shit als je zoals ik een telefoon hebt om te bellen en hooguit via whatsapp wat doet. Nu had ik sinds niet zo lang mijn oude Nokia ingeruild voor een smartphone dus mogelijk was het wel maar, ik wil dat eigenlijk helemaal niet. Ik vraag mij altijd af “Wat als je telefoon defect raakt of in het water valt?” dan kun je dus niks meer. Slecht geregeld volgens mij maar, toch maar de app geïnstalleerd.

Weer verder. Nog maar vier bruggen en we zouden zijn waar we wilden zijn. Net ten noorden van Haarlem voordat je de brug in de A9 moet passeren ligt een plas genaamd Mooie Nel waar we voor anker wilden gaan.  De bruggen werden ik hoog tempo gepasseerd mede door de dame die de bruggen bediende. Zij hield in de gaten waar je zat en opende de bruggen zonder dat je eigenlijk een oproep hoefde te doen. Aangekomen op de mooie Nel bleek het ook daar heel druk te zijn maar, niet zodanig dat we gelijk weer wilden vertrekken. We zijn daar dus lekker een dagje voor anker blijven liggen en hebben genoten van alle fratsen om ons heen die uitgevoerd werden door de verschillende watersporters.

Bert

Bij aankomst in Boskoop hadden we de boot voor het afmeren eerst gedraaid naar de richting waarin we weer weg moesten varen. Niet vroeg vertrokken want ver hoefden we niet. Ons doel voor die dag was het Braassemermeer. Kregen ondertussen het bericht dat de route via Haarlem versperd was omdat de brug van de A9 over het zijkanaal C (bekend van de fileberichten) niet meer bediend kon worden. Dan dus toch maar de nachtelijke tocht via Amsterdam.

Oer Hollands

Heel opwindend was die tocht niet. Wel apart om door dat deel van Nederland te varen waar we ongeveer 20 jaar gewoond hebben. We moeten ook nog langs het huis van een ex collega van Marry gekomen zijn maar, ze kon het juiste huis niet vinden. Via Alphen aan de Rijn waar we nog een glimp van Avifauna opvangen naar het Braassemermeer. Daar in het zuidelijke gedeelte al om 12:15 voor anker. Lekker lui hangend hebben we toen zitten kijken hoe mensen zeilles kregen.

Volgende middag op ons gemakje (alweer) naar de jachthaven de Brasem gevaren waar we uiterst vriendelijk en behulpzaam werden ontvangen. Plan was een paar dagen te blijven liggen want zowel onze zoon als ook mijn broer met zijn vriendin zouden langs komen. Zij wonen op minder dan 20 minuten rijden van de jachthaven vandaan. Dichtbij de haven een winkelcentrumpje met een supermarkt dus boodschappen doen was vrij snel gedaan.

Op terras eerst maar eens genoten van een bekend Belgisch biertje

Later ook in het restaurant gegeten. Eten was prima, de bediening erg onvriendelijk. De dag daarna naar en restaurant in de buurt gegaan. Ons maar wat netter aangekleed dan dat we normaal aan boord doen want tijdens het bespreken had ik al wel gezien dat het een wat betere gelegenheid is. Het was een gokje want het was een echt visrestaurant en ik eet eigenlijk nooit vis. Niet dat de smaak niet goed is al vind ik het over het algemeen was flauw van smaak vergeleken met een een menu met vlees. Het punt is dat als er in het hele restaurant ook maar 1 graat aanwezig is dat die dan typisch dwars in mijn keel zit. Dan eet je niet lekker.

Het voorgerecht.

Uitzicht over het meer.

Het eten was prima. Ik had uitgelegd dat ik geen visliefhebber was en daar hadden ze rekening mee gehouden. Ze hebben voor mij van allerlei lekkere hapjes voor mij uitgezocht en ik heb heerlijk gegeten

Na de paar dagen dat we bezoek kregen alles weer eens opgeruimd om daarna te kunnen vertrekken.

Bert

Vanuit Rhoon vertrokken richting Dordrecht waar het eerste obstakel in de route op ons lag te wachten zijnde de spoorbrug in Dordrecht met vlak daarvoor de brug waar we al zo vaak overheen gereden waren. Veel haast hoefden we niet te maken want de bruggen openen op vaste tijden en veel te vroeg arriveren is dan alleen maar lastig. Onderweg genoten van de omgeving. Het was ook wel apart on de snelwegen die we zo goed kennen eens vanaf het water te bekijken. We zijn onderweg over de Benelux tunnel en de Drecht tunnel gevaren.

Daarna doorgevaren tot de volgende brug. Dat was bij Alblasserdam. Direct daarna vaar je over de tunnel in de A15. We hadden gekeken naar jachthavens waar we onderweg in zouden kunnen en er was tussen Alblasserdam en Boskoop niet veel keuze. Daarom besloten om direct na het passeren van de brug een ligplaats op te zoeken in de haven van WSV Alblasserdam waar we vrij vroeg in de middag aankwamen. Het bleek een vrij kleine haven te zijn waar we ingeklemd tussen twee vinger pieren kwamen te liggen.

Na binnenkomst even op de wal gaan kijken. Jachthaven uit, weg oversteken en je staat midden in het centrum van Alblasserdam. Gelijk even wat boodschappen gedaan bij de supermarkt. Daarna samen met Marry wat door het centrum gewandeld en daar ook gegeten. In de haven beviel het wat minder. Lag niet aan de haven zelf maar, aan een buurman met een motorboot die nogal luidruchtig aan het vertellen was hoe geweldig hij en zijn boot zijn. Nu hebben wij niets tegen motorboten maar, wel iets tegen mensen die zichzelf geweldig vinden en dat nogal luidruchtig uren lang moeten uiten.

Bruggen Dordrecht

Alblasserdam

Volgende ochtend vertrek. Dat was even lastig. We moesten stuurboord uit maar er kwam een flinke wind uit die richting. bakboord uit en dan draaien ging niet want daar was geen ruimte voor. Stuurboord uit draaien zou niet gaan lukken vanwege de wind. Daarbij was het vaarwater zo smal dat je eigenlijk een flinke boegschroef zou moeten hebben maar, die hebben we niet. Toen maar een lijn gezet op de wal aan stuurboord zijde en die vast gezet op een kikker aan boord zodat we de kracht van de motor konden gebruiken om de boot tegen de wind in te krijgen. Direct na die manoeuvre zouden we te maken krijgen met een brug dus even contact opgenomen met de brugwachter. Die was zo vriendelijk om even te komen kijken om op het juiste moment de brug open te zetten. Voor ons de eerste keer dat we zo’n manoeuvre met behulp van en lijn uitvoerden. Zou in theorie moeten werken maar, soms klopt je theorie niet of je vergeet ergens rekening mee te houden. De praktijk sloot aan bij de theorie dus wij blij op weg naar Boskoop waar we gezien hadden dat er een haven zou zijn met net voldoende diepte voor ons.

Eerst richting Nieuwe Maas en Rotterdam. Benieuwd hoe druk het daar zijn. Het formaat schepen zoals we die op de oude Maas zijn tegengekomen zullen we ten oosten van de Brienenoordbrug waarschijnlijk niet zien  maar er zal best wel aardig wat binnenvaart zijn.

Enige foto’s van eerste stuk van de reis

De Brienenoord

Met de drukte viel het allemaal erg mee. Wel even een foto van de Brienenoordbrug gemaakt. Ik had zo vaak in de file gestaan op dat ding. Erg dichtbij kom je niet als je de route volgt want ruim voordat je er bent moet je rechtsaf de Hollandsche IJssel op richting Krimpen, Capelle en verderop Gouda. We waren gewaarschuwd dat er tot Boskoop kans zou zijn grote binnenvaartschepen tegen te komen met containers. We hebben er 1 gezien. Die haalde ons net voor Gouda in toen wij voor een spoorbrug lagen te wachten. Wij hebben er voordeel aan gehad. Bij de spoorbrug moet alles wachten tot een vastgestelde tijd maar, bij verdere bruggen krijgt beroepsvaart altijd voorrang en konden wij er lekker achteraan varen. Ook na Gouda was er een stuk waar aan de waterweg gewerkt werd en waar het smal was. Daar kreeg het binnenvaartschip weer voorrang en wij er weer lekker achteraan.

Bij Boskoop linksaf een smal watertje in.

Met 1 oog op de dieptemeter varend in het midden bereikten we zo de haven van de watersportvereniging Gouwe. De diepte was 2,05 meter dus veel over hadden we niet. Er was een plekje vrij aan de kade waar wij zijn gaan liggen. Geen havenmeester gezien. Betalen kon met contant geld. Je werd geacht dat in een envelop te doen en in de brievenbus te gooien. Helaas hadden wij dat helemaal niet gepast bij ons. Toen maar de gegevens via internet opgezocht en een mail gestuurd met de vraag of ze ons de factuur toe wilden sturen. Het antwoord duurde een paar dagen maar, toen konden we in ieder geval het verschuldigde bedrag overmaken.

Kitty uitlaten

Route bestuderen voor volgende dag

Normaal hebben de katten niet veel interesse om een steiger op te springen maar, hier was een wal met bosjes drie meter verderop. Daar hadden ze wel interesse in. Gizmo kun je met je stem tegenhouden. Die luistert over het algemeen wel maar, Kitty is een echte kat. Luistert voor geen millimeter als ze daar geen zin in heeft dus Marry heeft die maar aan de lijn meegenomen de wal op, Daar had madam niet veel zin in en wilde snel terug.

In de avond naar centrum Boskoop gelopen om daar op een gezellig terras van een prima maaltijd te genieten.

Bert

Okay, We hadden besloten de staande mast route te gaan doen. Documentatie gehaald en bestudeerd maar, veel vertrouwen had ik er nog niet in. Bedoeling is om naar IJmuiden te gaan en vandaar over zee naar Den Helder. Via Amsterdam wil ik niet omdat je dat in de nacht moet doen. Daar hebben we nog niet veel ervaring in. En waar moet je heen als je in het midden van de nacht het IJ opvaart? Dus gekozen om de route via Haarlem te doen. Zag er een beetje tegenop om de drukte in te gaan op nauwe vaarwateren. Ook zie ik wat op tegen het liggen wachten tot een brug open gaat in nauwe vaarwateren, Voor de Zeelandbrug geen probleem. Ruimte zat maar, wat doe als je geen ruimte hebt om te manoeuvreren met wat zijwind? De tijd zal het leren.

We zouden onderweg wel moeten zoeken naar havens waar we in zouden kunnen. Met onze diepgang van bijna 2 meter vallen er een hoop af. Welke kunnen we nu nog niet zeggen want we hebben geen flauw idee hoe snel je opschiet op die route. Ook had ik wat zorgen over de diepgang op sommige stukken vaarwater. We hadden van de vorige eigenaar ook de tip gekregen om niet al te dicht op de kant te gaan varen om deze reden.

Onderweg zouden via het Braassemermeer komen. Daar zou een prima ankerplek zijn en omdat we daar familie en vrienden dicht in de buurt hebben wonen zou het een kans zijn om die ook weer eens te zien. Door Corona was daar al een tijd niks van gekomen. We zullen daar dan ook wel een paar dagen blijven liggen.

Omdat je nooit zal leren als je het niet probeert in de ochtend van 9 juli het anker opgehaald en naar het begin van het Spui gevaren om daar de route aan te vangen.

Ter informatie:

Het Spui is een getijdenrivier in Zuid-Holland die de verbinding vormt tussen de Oude Maas en het Haringvliet. Het Spui is ontstaan door de stormvloed van 2 november 1532, waarbij door een dijkdoorbraak de verbinding van het Spui met de (Oude) Maas tot stand kwam. Over het Spui is geen enkele brug. Wil je naar de overkant dan is een pont de aangewezen weg.

Begin van het Spui.

Het Spui

Ja het vaarwater is smaller dan we gewend zijn maar, niks te smal. Op de motor kalm aan varend zijn we naar de jachthaven Rhoon gevaren waar we vrij vroeg in de middag aankwamen. We werden geparkeerd naast een werkelijk prachtig motorjacht van 60 voet lang. We hadden deze boot (Superieur) in de jachthaven van St Annaland al eens staan te bewonderen. Stond op het punt van uitvaren om de zomervakantie varend in eigen land door te brengen.

Even gelachen om de Havenmeester. Zeer vriendelijk en behulpzaam maar op de vraag waar we water en spanning konden vinden had hij geen antwoord. Het bleek dat het zijn eerste dag als havenmeester was en dat hij lang nog niet alle details van de haven wist. Voor ons geen probleem. Op de motor gevaren dus accu’s vol bij binnenkomst en water hadden we ook nog voldoende. Verder een mooie goed verzorgde haven waar uitzicht op de oude maas hadden, Joekels van boten kwamen er voorbij soms.

Jachthaven Rhoon

Echt wel groot.

Bert

Deze plaats wilden we zeker even aandoen want daar wonen nog steeds de vorige eigenaar met zijn vrouw. Die wilden we graag weer eens aan boord uitnodigen en hun mening vragen over de zaken die we sinds de aankoop gewijzigd hadden aan de boot.

We zijn Cape Helius binnen gegaan. Prettige haven met goede voorzieningen en een uiterst vriendelijke havenmeester. Die waarschuwde nog dat het hard ging waaien en we lagen aan lager wal. We zijn daar blijven liggen maar het was toch nodig wat extra fenders tussen wal en schip te leggen. Ik had beter het advies van de havenmeester op kunnen volgen want met meer dan 35 knopen wind is het niet prettig aan lager wal.

Waar we veel gemak van hadden was onze nieuwe cockpittent. Ook al botste de boot wat, wij zaten lekker met onze gasten in de cockpit. De tent is grotendeels van doorzichtig materiaal gemaakt dus heb je prima zicht terwijl je uit de harde wind of regen zit. Er werd bewondering uitgesproken voor de cockpittent en de RVS constructie met de  zonnepanelen die daar precies overheen gaan terwijl de bimini ook nog uitgeklapt kon blijven.

Gevraagd naar onze vaarplannen kregen we het advies om de staande mast route eens te proberen. We willen naar het noorden en dan Den Helder aandoen maar de komende dagen zou het weer absoluut weer windstil zijn of er zou een beetje uit noordelijke richting komen. Ik balen want ik wilde eens een langere tocht over zee doen maar geen 2 dagen over 30 mijl.

Samen er nog eens over gehad wat te doen en besloten om die staande mast route dan maar eens te proberen. Volgende ochtend vertrokken uit Cape Helius en naar het centrum van Hellevoetsluis gevaren om daar tegenover de Vuurtoren af te meren. Dat is een winkel in scheepsbenodigdheden waar ik nog even documentatie over de staande mast route wilde gaan halen. Daarna naar Tiengemeten gevaren om daar voor anker te gaan.

Bert

In de maande april en mei hebben we vooral tijd besteed aan het plaatsen van een stellage voor extra zonnepanelen, versteviging van de reling, aanbrengen van een takel voor de buitenboordmotor, het plaatsen van een hailer annex misthoorn, het plaatsen van een kuiptent en uiteraard ook het aanbrengen van een laadregelaar en de bedrading voor de zonnepanelen en de misthoorn. Die bedrading heeft veel tijd gekost. Veel moest open geschroefd worden om draden te trekken van achter naar de VHF radio voor de hailer en van de zonnepanelen naar de raadregelaar en vandaar naar de accu’s. De radio heeft een functie dat hij automatisch de misthoorn aanzet met de juiste signalen. Dat verschilt namelijk of je voor anker ligt of varende bent. Als anderen je dus niet kunnen zien weten ze in ieder geval wel wat je aan het doen bent.

Ook het reddingsvlot laten keuren zodat die ook weer 3 jaar mee kan.

Doordat de leverancier van de meeste spullen geplaagd is geweest door corona en door het slechte weer op sommige momenten heeft dit flink wat tijd gekost.

Het resultaat mag er echter wezen. De zonnepanelen die precies boven de bimini en exact vrij van de verstaging zitten en onder de bimini weer de kuiptent. De bimini wilden we zeker niet kwijt want aan die van ons kunnen zij en achterpanelen aangeritst worden zodat als de zon wat laag staat je toch in de schaduw kunt kunt zitten.
het is millimeterwerk om alles zo precies op elkaar te laten passen en de complimemten voor Restyle te Steenbergen voor dit stuk vakwerk.

Bert

Geen actie mogelijk op dit moment. Plannen en klusjes genoeg maar nu even niet.

Boot is goed klaar gemaakt voor de winter (denk ik) en ligt in het ijs en vol met sneeuw. Of ik het echt goed gedaan heb allemaal gaan we zien als het weer gaat dooien. Op het moment van schrijven vriest het gedurende de nacht meer dan 10 graden (jaren niet voorgekomen) dus we zullen nog even geduld moeten hebben.

bedekt met sneeuw

Bert

Heb je eenmaal een boot dan wil je natuurlijk op gaan varen. Waarheen? Dat maakt niet zoveel uit. Als je maar vaart. We hadden het plan opgevat om naar de Oosterschelde te gaan. Daarvoor moet je dan de Krammersluis door en onder de Zeelandbrug door. Te veel ingeslagen aan eten en drinken natuurlijk. We hadden wel een maand weg kunnen blijven. Vertrokken op 8 mei, door de sluis  en onder de brug door. Niet goed op de tijden van de bug gelet dus dat heeft ons anderhalf uur wachten gekost. Kon de pret niet drukken want wij zaten op onze eigen boot en het weer was prachtig. Onderweg een paar keer een bruinvis zien voorbij zwemmen.
Op weg naar  de Roompot Marina

En onder zoals we daar afgemeerd hebben gelegen. Dat afmeren was nog wel even een dingetje. In onze vakanties moesten we in de middellandse zee altijd met de achterkant naar de wal toe en dat is niet hetzelfde als langszij afmeren. Persoonlijk vind ik dat lastiger maar, daar zouden we maar aan moeten wennen.

In de Roompot.

Volgende dag op zoek gegaan naar zeehonden. Die zouden in de Oosterschelde veelvuldig te zien moeten zijn. We hebben veel gezien maar die niet. Water weer spiegelglad bij gebrek aan wind maar, de temperatuur zeer goed. Zeker gezien de tijd van het jaar. Begin mei en dan temperatuur van 27 graden dan mag je niet klagen.

Onder de lege zandbanken waar wij verwachtten de zeehonden te zien.
Niets dus. Behalve een mooi uitzicht alleen een enkele meeuw.

Onder een boot met toeristen die ook op zoek waren naar de Zeehonden. Op die boot hadden wij ook eens een rondvaart gemaakt en ook toen niets gezien.
Na een dagje op het water contact opgenomen met de jachthaven van Burghsluis om te zien of er nog een plekje vrij zou zijn. Dat was er. Afgemeerd in de box en daarna heerlijk uit eten geweest in het restaurantje bij het havenkantoor.

Dag erna teruggekeerd naar De Heen (onze thuishaven). Heerlijk tripje geweest. Werkelijk genoten van het op het water zijn en het fantastische weer.

Bert

Voor en na de tewaterlating is er druk aan de buitenkant en de binnenkant van de boot gewerkt. De verkopende eigenaar heeft mij van alles geleerd over de voorbereidingen voor het nieuwe seizoen en heeft ook heel veel details verteld over de boot.
Samen met zijn vrouw hebben zij meer dan 80 jaar zeilervaring en voor Marry en mijzelf zijn zij beiden een enorme bron van informatie geweest gedurende de periode die de overdracht heeft geduurd en ook daarna nog.
Naast een bron van kennis ook heel aangenaam gezelschap en varend hebben we ook les gehad. De lessen stonden centraal maar, de gezelligheid was er zeker niet minder om. Daarbij ook nog het geluk van mooi weer dus wij hadden echt een vakantiegevoel tijdens de praktijklessen.

De keuring van 11 april was een fijne dag voor een ieder. De expert die als zeer kritisch te boek staat kon geen enkel mankement vinden waar nog over gesproken moest worden. Hij had alleen een paar aanbevelingen en die zullen we ter harte nemen. Dat hij geen mankement kon vinden is een groot compliment aan de verkopende partij. Zij (Kees en Trijntje) hebben de boot altijd liefdevol gekoesterd en ook van de expert kregen zij complimenten. Hij maakt het slechts zeer zelden mee dat hij niet 1 mankement kan vinden. Het was bijna zijn eer te na leek het wel. Onze aankoopmakelaar die speciaal was overgekomen om over eventuele mankementen nog te onderhandelen hoefde dus zijn vakkennis niet te tonen en kon na even gezellig gebabbeld te hebben huiswaarts keren.
Marry en ik natuurlijk heel erg blij dat we een boot gekocht hadden zonder ook maar 1 mankement. Ze zag er dus niet alleen fantastisch uit ze was het ook echt.

Daarna was de boot van ons en al het eerste weekend lekker wat stoms gedaan. Bij het verlaten van de boot draai je alle buitenboord afsluiters en de gaskraan dicht. De eersten om het water buiten te houden en de gaskraan om te voorkomen dat er eventueel gas in de boot stroomt wat bij het aanschakelen van elektrische zaken kan zorgen voor een ontploffing. Die laatste was ik dus vergeten. Flink balend op maandagavond terug gegaan om die kraan nog even dicht te draaien. De zaterdag er na vielen Kees en Trijntje zowat van de stoel van het lachen toen ik het vertelde. Wat bleek:
Toen we trachten water op te zetten voor de koffie bleek dat de gastank leeg was. Ik ben dus om het risico van een ontploffing te verkleinen de kraan op een lege tank gaan dichtdraaien.

Om niet in de knoop te komen met agenda’s, het correct stallen in de nieuwe thuishaven en de voorbereidingen voor de zomervakantie hebben we de boot op zaterdag 28 april al over gevaren van Hellevoetsluis naar de Heen naar jachthaven de Schapenput. We hadden nog wel maanden in Hellevoetsluis kunnen blijven liggen om kennis op te doen maar, het moest er toch eens van komen.
Flinke wind gehad onderweg waardoor we met alleen de high aspect (eigenlijk het verkeerde zeil hier voor) met ruime wind al regelmatig de 7 knopen haalden.
De eerste keer van ons leven een sluis in. Was geen daverend succes maar, behalve een deukje in het ego geen schade.

Aangekomen in de Schapenput stonden onze vrienden Carla en Ronald ons op te wachten. Netjes achteruit varend naar de ligplaats. Helaas te voorzichtig zodat door de lage snelheid de boeg te veel verwaaide waardoor ik moest afbreken en opnieuw beginnen. Tweede keer lukte beter en konden we netjes afmeren.
Met zeer veel dank aan Kees en Trijntje voor alle wijze dingen die ze ons geleerd hebben en voor de vele gezellige uren die we samen hebben doorgebracht ligt de boot nu netje op haar nieuwe plekje. (Zie onder)

Op haar nieuwe plekje

Bert