Sempre Més

Na de problemen met de stuurautomaat eerst maar eens zoeken hoe dat te voorkomen. We hadden dit nog nooit gehad dus waarom nu wel? Het enige wat ik kon verzinnen was de nieuwe GPS. Dat is een Ray Marine Axiom en die is gekoppeld aan de oude Ray Marine apparatuur. Dat zijn het log, windmeter, stuurautomaat, kompas en dieptemeter. Temperatuur zeewater werkt op dit moment niet. Er is een draad losgeschoten op een aansluitblok en het is niet te zien op welke van de vele klemmen die ooit heeft gezeten. Omdat Ray Marine in zijn wijsheid had besloten om in de gecombineerde meter van log en diepte een controle in te bouwen of er wel een zeewatertemperatuur aanwezig was anders werd het log uit gezet heb ik een weerstandje op de achterkant van de meter gezet. Die komt echter niet overeen met een realistische temperatuur. Er wordt nu een temperatuur aangegeven van 55,7 graden Celsius maar het log functioneert tenminste weer. Of het zeewater warm genoeg om in te zwemmen voelen we met de tenen wel even.  De Axiom was deze winter geplaatst omdat de oude GPS het niet meer goed deed omdat er in de satellieten iets gewijzigd was. Bert had daar de route naar Cadzand ook in gezet en het vermoeden bestaat dat de Axiom opdrachten aan de stuurautomaat aan het versturen was. Enige manier om dat echt zeker te weten was alle berichten onderscheppen en die dan analyseren. Dat zijn echter vele duizenden berichten in een paar seconden doordat de AIS met hoge frequentie berichten op dezelfde lijn zet. Besloten om geen route meer in de Axiom te zetten en dan kijken wat er zou gaan gebeuren. Dat testen we wel uit als we uit Cadzand vertrekken.

De Haven
We hebben geluk gehad bij het binnen komen van de haven. In de kaarten staat een diepte aangegeven van 3,5 meter maar bij eb was het dat zeker niet. Dan zonken we zo’n 90 centimeter de modder in. We hebben ook diverse boten zien vastlopen.

Met de noordelijke wind liepen vooral bij vloed de golven recht de haven in. Dan lag de boot behoorlijk te schudden en aan de lijnen te trekken. Ik ken mensen die daar al zeeziek van zouden worden. De bewegingen waren dermate dat ik volgens mijn fitbit die bewegingen registreert dan ook niet geslapen heb in die haven. Bij eb lagen we vast als een huis.

De haven zelf is leuk met een heel vriendelijke havenmeester die mij ook nog aan een vlag van de KNRM kon helpen. Hij is daar zelf vrijwilliger van. Ik was te laat geweest met bestellen om het nog op tijd voor vertrek binnen te  krijgen.

Ruimte genoeg in de haven		Cadzand bad

Cadzand is een typisch vakantie oord. Veel Duitse en Belgische toeristen. Gezellig straatje met wat leuke terrasjes waar ook nog een kapper zit die Marry van haar lange haar heeft afgeholpen. Geen wolkje gezien daar maar, de wind was in de ochtend zwak maar in de middag steeds sterker en ijskoud. Nauwelijks buiten gezeten in de avonden.

KNRM boot naar buiten

Te water laten

Op een moment actie gezien bij de KNRM. Blijkbaar geen nood maar voor oefening want de boot stond al een uur buiten voor hij het water in ging. Leuk om eens in het echt te zien. Ondanks dat ze niet echt haast hadden moest ik echt rennen om het nog te kunnen filmen. Ook kwam er een SAR helikopter (search and rescue) opdagen. Wat ze precies gedaan hebben konden we niet zien maar later werd mij verteld dat het een hoist oefening was.

Bert en Marry

Na de nacht voor anker zijn we op de motor richting Zeelandbrug gegaan. We hadden mazzel. Precies op tijd om als laatste boot onder de geopende brug door te gaan. Daarna rustig op het zeil verder naar de Roompot marina. Waren we eerder geweest en al is het niet de allermooiste haven naar onze mening Je ligt daar altijd prima en het is dicht bij de Roompotsluis waardoor je naar buiten moet.

Bij het afmeren ging er wat mis. We gingen aan lager wal liggen en Marry wilde met de hand de boot tegen de wind (25 knopen) in trekken. Daar heeft zij haar vingers behoorlijk mee bezeerd. Bloed over het dek maar gelukkig niets ernstigs.

We zijn daar een paar dagen blijven liggen om op een redelijke tijd te kunnen vertrekken om het tij mee te krijgen richting Cadzand. Eerste gedeelte van de trip was prettig varen.

Hier nog alles in orde

Weliswaar wat lastig omdat de wind recht van achteren kwam. Dat betekent bulletalie erop om klapgijp te vermijden. Gaat prima tot je uit moet wijken voor andere schepen. Dan is het snel de lijn losgooien, koers wijzigen en later weer terug naar je koers en de lijn weer vastzetten. Dat is een paar keer voorgekomen en dat is ook logisch want het kan vrij druk zijn met grote schepen van en naar de Westerschelde plus de nodige vissersboten.

Waren we net alle scheepvaartroutes gepasseerd ging ineens de stuurautomaat een eigen leven lijden. Precies op het moment dat geen van ons beiden bij de bediening stond ging de automaat over van automatisch de ingestelde koers houden naar een mode course over ground  (COG) en die week volkomen af van de kant die we op wilden. Gevolg een klapgijp. Gelukkig geen schade wel een behoorlijke klap want er stond toch zo’n 20 knopen wind. Snel de stuurautomaat op standby gezet om dan op de hand verder te sturen maar, het ding bleef maar automatisch terug gaan naar COG. Snel de zeilen gestreken om ellende te voorkomen en op de motor verder gegaan. Dit een tijdje vol gehouden door iedere keer de automaat terug te zetten op standby en uiteindelijk besloten om alle apparatuur eens uit en weer aan te zetten. Dat hielp. Alles was weer normaal.

In Cadzand aangekomen ging er weer wat mis. We hadden de boot netjes aan de meldsteiger gelegd maar, de havenmeester kwam ons op zijn razendsnelle step al tegemoet en verwees on naar een andere plek in de haven. We lagen daar aan lager wal met een wind van toen 25 knopen op de windmeter en dat hoeft geen probleem te zijn maar, op het moment dat Bert riep naar Marry dat de laatste lijn los gegooid moest worden hoorde zij dat niet en Bert controleerde niet of zij het wel gedaan had en gaf flink gas met de motor. Gevolg: boot hard tegen de kant en lichte schade aan zijkant boot. Geen prettig laatste uur dus.

Uiteindelijk met enige moeite en hulp van de havenmeester op de plek afgemeerd waar we zijn moesten.

Bert en Marry

Laatste flinke klus die nog open stond was het schoonkrabben van de onderkant van de boot omdat op een aantal plekken de primer los liet en daarmee dus ook de antifouling die er op zat.

Waar de primer los zat was het redelijk te verwijderen. Flintertje voor flintertje kwam het er af en soms wel een stuk van 5 cm groot. Enorme bende onder de boot en dus was een bezem aan het eind van de dag wel noodzakelijk.Waar de primer nog wel zat leek het wel kauwgum. Schuren ging niet dus moest het toch afgekrabd worden. Gelukkig bleef het weer vrij goed al was het niet warm. Veel bekijks gehad gedurende de maanden die er aan besteed zijn. Met name de waterlijn was een drama. zit natuurlijk hoog dus niet zo makkelijk te bereiken en in de loop der jaren zat daar een hele dikke laag antifouling die er erg lastig af te krijgen was.

Advies gevraagd aan Edwin van de firma van Weijen Maritime. Die had aangegeven 5 lagen primer en de eerste laag antifouling nat op nat op de primer te zetten en daarna een tweede laag primer. Dat heb ik zo uitgevoerd en volgende keer dat de boot op de kant staat zie ik het resultaat dan wel.

	Een impresssie
	Vijf lagen primer
	Geschuurd en dan 2 lagen antifouling

Dit hoop ik nooit meer te hoeven doen.

Helaas ontdekten we dat toen de zon op het roer kwam te staan dat er vocht uit de zijkant kwam. Firma Moverbo erbij gehaald. Vochtmeter er op en het roer bleek vol met water te staan. Veel verschillende adviezen gehad toen. Dat varieerde van totaal negeren to direct het roer er af en repareren.

We hebben toen gekozen om mede doordat we toch al het halve seizoen kwijt waren door de lange tijd die de onderkant gekost had om te water te gaan en dan niet de zee opgaan maar op binnenwater te blijven. Zo zouden in ieder geval nog met mooi weer van de boot kunnen genieten.

Bert

Na een paar dagen in de Flevo Marine het IJsselmeer op gegaan om te ankeren aan de Zuid Oost zijde van De kreupel. Dit zijn zandplaten ongeveer 2,5 mijl ten noorden van Ter Aar die kunstmatig zijn aangelegd tussen 2002 – 2004 door uitgebaggerd slib vanuit het IJsselmeer op te spuiten. Staatsbosbeheer zorgt er voor dat bomen en struiken er niet gaan groeien. Zo ontstond een natuurgebied waar veel vogels zoals de visdiefjes, dwergsternen en meeuwen een veilige haven te geven. ook dient  het gebied als pleisterplaats voor trekvogels zoals de zwarte Stern. Het  gebied is uitgegroeid tot de grootste broedkolonie voor visdiefjes in Europa.

ankerbal hijsen

Echt vogelgebied.

De wind zou Noord Oost vier beaufort zijn dus dan zouden we aan de zuid west kant in de luwte liggen. Helaas draaide de wind naar het oosten en was ook iets harder dan windkracht vier. Ik  ben er niet van wakker geworden maar, toen ik wakker was kon ik het duidelijk voelen en ook horen. De neus van de boot klapte redelijk in het water.  1 van onze katten doodsbang nu. Die lag te beven onder de tafel. De ander was zoals ze normaal doet overdag haar mandje ingedoken.

Snel maar een bakje koffie en anker op. Op weg gegaan naar het Friese vaste land. Daar moest zeker meer luwte te vinden zijn. De stevige korte golfslag waar we tegenin gingen vond de kat helemaal niet prettig maar, hij moest er maar even doorheen want we zochten voor hem de luwte op.

Vlak voor de haven van Stavoren kwamen we nog een mooie boot tegen..

Omdat de wind nog meer aan zou trekken en ook de verwachting voor de komende dagen onbestendig was hebben we besloten de Marina Stavoren Buitenhaven binnen te lopen.

Bert